σιωπηρός
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
ά, όν,= foreg., AP7.199, 211 (both Tymn.); σιωπηρότερος (-ηλότερος as cited in Ath.5.188a) X.Smp.1.9. Adv. -ρῶς Gloss.
German (Pape)
[Seite 887] minder gebr. Nebenform für σιωπ ηλός, L. Dind. u. Bornem. Xen. Conv. 1, 9; vgl. B. A. 113; νυκτὸς ὁδοί, Tymn. 2 (VII, 199).
Greek (Liddell-Scott)
σιωπηρός: -ά, -όν, τύπος ἰσοδύναμος πρὸς τὸν προηγούμενον, Ἀνθ. Π. 7. 199, 211· σιωπηρότερος (-λότερος), ὡς μνημονεύεται ἐν Ἀθην. 188Α), Ξεν. Συμπ. 1, 9. Ἐπίρρ. -ρῶς, Mai Coll. Vat. 7, ἐν τέλ..
Greek Monolingual
-ή, -ό / σιωπηρός, -ά, -όν, ΝΑ
σιωπηλός
νεοελλ.
αυτός που γίνεται σε κατάσταση σιωπής ή αυτός που δηλώνεται με σιωπή («σιωπηρή συγκατάβαση»).
επίρρ...
σιωπηρώς / σιωπηρῶς ΝΑ
με σιγή, σιωπηλά
νεοελλ.
χωρίς κανείς να δηλώνει ή να αναφέρει κάτι («η απόφασή του έγινε σιωπηρώς αποδεκτή»).
[ΕΤΥΜΟΛ. < σιωπή + κατάλ. -ηρός (πρβλ. νοσ-ηρός, τολμ-ηρός)].
Greek Monotonic
σιωπηρός: -ά, -όν, = το προηγ., σε Ξεν.
Russian (Dvoretsky)
σιωπηρός: Xen., Anth. = σιωπηλός.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
σιωπηρός -ά -όν [σιωπή] stil, zwijgend:. σιωπηραὶ νυκτός... ὁδοί de stille wegen van de nacht AP 7.199.4.
