σιωπηρός
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
English (LSJ)
ά, όν, = σιωπηλός (silent, still, quiet, taciturnity, calm), AP 7.199, 211 (both Tymn.) ; σιωπηρότερος (σιωπηλότερος as cited in Ath. 5.188a) X. Smp. 1.9. Adv. σιωπηρῶς Glossaria.
German (Pape)
[Seite 887] minder gebr. Nebenform für σιωπ ηλός, L. Dind. u. Bornem. Xen. Conv. 1, 9; vgl. B. A. 113; νυκτὸς ὁδοί, Tymn. 2 (VII, 199).
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
σιωπηρός -ά -όν [σιωπή] stil, zwijgend:. σιωπηραὶ νυκτός... ὁδοί de stille wegen van de nacht AP 7.199.4.
Russian (Dvoretsky)
σιωπηρός: Xen., Anth. = σιωπηλός.
Greek (Liddell-Scott)
σιωπηρός: -ά, -όν, τύπος ἰσοδύναμος πρὸς τὸν προηγούμενον, Ἀνθ. Π. 7. 199, 211· σιωπηρότερος (-λότερος), ὡς μνημονεύεται ἐν Ἀθην. 188Α), Ξεν. Συμπ. 1, 9. Ἐπίρρ. -ρῶς, Mai Coll. Vat. 7, ἐν τέλ..
Greek Monolingual
-ή, -ό / σιωπηρός, -ά, -όν, ΝΑ
σιωπηλός
νεοελλ.
αυτός που γίνεται σε κατάσταση σιωπής ή αυτός που δηλώνεται με σιωπή («σιωπηρή συγκατάβαση»).
επίρρ...
σιωπηρώς / σιωπηρῶς ΝΑ
με σιγή, σιωπηλά
νεοελλ.
χωρίς κανείς να δηλώνει ή να αναφέρει κάτι («η απόφασή του έγινε σιωπηρώς αποδεκτή»).
[ΕΤΥΜΟΛ. < σιωπή + κατάλ. -ηρός (πρβλ. νοσηρός, τολμηρός)].
Greek Monotonic
σιωπηρός: -ά, -όν, = το προηγ., σε Ξεν.
