ἐπισινής
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
ές, (σίνομαι) A liable to be injured by, infested with, ὄρνισιν ἢ ἄλλοις θηρίοις cj.in Thphr.HP8.6.1: abs., Id.CP4.10.3 (Comp.). II. Act., injurious, τινί ib.2.3.2. HP9.8.6; ἐχθροὶ καὶ ἐ. Vett.Val.76.29. III. abs., blemished, feeble, diseased, Chaerem. ap. J.Ap.1.32, Vett.Val.18.22, al., Cat.Cod.Astr.2.166.13.
German (Pape)
[Seite 977] ές, der Beschädigung ausgesetzt, Theophr.; – act., schädlich, Theophr.; βλαβερόν Hesych.
Greek (Liddell-Scott)
ἐπισῐνής: -ές, (σίνομαι) ὁ ὑποκείμενος εἰς βλάβην παρά τινος, ὄρνισι Θεοφρ. π. Φυτ. Ἱστ. 8. 6, 1, πρβλ. π. Φυτ. Αἰτ. 4. 10, 3. ΙΙ. ἐνεργ., ἐπιβλαβής, αὐτόθι 2. 3, 2.
Greek Monolingual
ἐπισινής, -ές (Α)
1. ο εκτεθειμένος σε βλάβη («ὅπoυ μὴ ὄρνισιν ἢ ἄλλοις θηρίοις ἐπισινὴς ἡ χώρα», Θεόφρ.)
2. αυτός που υπέστη βλάβη
3. ενεργ. βλαβερός
4. ασθενικός.
[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + -σινής (< σίνος «βλάβη»)].
