ἔμφορος
καὶ ὑποθέμενος κατὰ τῆς κεφαλῆς φέρειν τὰς πληγάς, ὡς ἐν ἐκείνῃ τοῦ τε κακοῦ τοῦ πρὸς ἀνθρώπους → and having instructed them to bring their blows against the head, seeing that the harm to humans ... (Josephus, Antiquities of the Jews 1.50)
English (LSJ)
ον, A productive, profitable, γῆ PLond.3.882.13 (ii B. C.); περιστερεών PEdgar 49.3 (iii B. C.). II ἔμφορα προσβεβλημένα· ἀγέλη προβάτων (ad ἐμφόρβιον pertinens), Hsch.
Spanish (DGE)
-ον
• Grafía: pap. frec. graf. ἐν-
I 1dud. introducido, añadido ἔμφορα· προσβεβλημένα ἀγέλῃ προβάτων Hsch., pero cf. ἐμφόρβιον.
2 que va cargado, portador, EM 336.55G., 677.30G.
3 subst. οἱ ἔμφοροι sent. dud., prob. los que producen, creadores de tintes por medios sobrenaturales, Zos.Alch.243.19.
II econ. en pap. productivo, en situación de rentar o producir de tierras y explotaciones γῆ PLond.882.13 (II a.C.), αἰγιαλῖτις PMich.224.3685, PMich.Diss.Michael.14.8 (ambos II d.C.), χορτονομαί POxy.918.11.10 (II d.C.), τόπος POxy.242.20 (II d.C.), op. ἄφορος ‘improductivo’ SB 12733.3 (III d.C.), cf. POxy.3047.7, 2847.15 (ambos III d.C.), de anim. ἱερεῖα ἔμφορα τέλεια PCair.Zen.310.3 (III a.C.), op. ἄνευ φόρου ‘sin renta’: (χίμαιραι) ἔμφοροι τέλειαι PWisc.78.159 (III a.C.), περιστερεών POxy.1278.13 (III a.C.).
Greek Monolingual
ἔμφορος, -ον (AM)
1. μσν. επιρρεπής
2. αρχ. παραγωγικός, γόνιμος
2. αυτός που υπόκειται σε φόρο, που πληρώνει φόρο.
