τάγηνον
ὡς μήτε τὰ γενόμενα ἐξ ἀνθρώπων τῷ χρόνῳ ἐξίτηλα γένηται → in order that so the memory of the past may not be blotted out from among men by time
English (LSJ)
[ᾰ], τό, A frying-pan, saucepan, Eup.346, Ar.Eq.929, Pl. Com. 173.12, Anaxandr.33.4, Luc.Symp.38:—more freq. in form τήγανον, Pherecr.104, 127, Eup.144, LXX Le.2.5, al., Maria ap.Zos. Alch.p.236 B. (codd. vary in Gal.6.490,al.); cf. Ath.6.228f sq., who also cites ἤγανον from Anacr.26.
German (Pape)
[Seite 1063] τό, Pfanne, Bratpfanne, Tiegel; Ar. Equ. 926; Luc. Conv. 38; Ath. öfter.
Greek (Liddell-Scott)
τάγηνον: [ᾰ], τό, τὸ τηγάνι, Ἀριστοφ. Ἱππ. 929· τῶν περὶ τάγηνον καὶ μετ’ ἄριστον φίλων, περὶ παρασίτων, Εὔπολις ἐν «Κόλαξιν» 7· οὐδὲ λοπὰς κακόν ἐστιν, ἀτὰρ τὸ τάγηνον, ἄμεινον οἶμαι Πλάτ. Κωμικ. ἐν «Φάωνι» 1. 12, Ἀναξανδρίδης ἐν «Ὀδυσσεῖ» 1. 4, Λουκ. Συμπ. 38· ― συνηθέστερον ἐν τῷ τύπῳ τήγᾰνον, Φερεκρ. ἐν «Λήροις» 4, ἐν «Πέρσαις» 4, Εὔπολις ἐν «Εἴλωσιν» 5, κτλ· πρβλ. Ἀθήν. 228F κἑξ., παρ’ ᾧ μνημονεύεται καὶ ὁ τύπος ἤγανον ἐκ τοῦ Ἀνακρ.
French (Bailly abrégé)
ου (τό) :
poêle à frire.
Étymologie: cf. τήγανον.
Greek Monolingual
τὸ, Α
βλ. τήγανον.
Greek Monotonic
τάγηνον: [ᾰ], τό, τηγάνι, σε Αριστοφ., Λουκ.· συνηθέστερα στον τύπο τήγᾰνον.
Russian (Dvoretsky)
τάγηνον: (ᾰ) τό сковорода Arph., Luc.: οἱ περὶ τ. φίλοι погов. Eupolis ap. Plut. друзья вокруг сковороды, т. е. пока их кормишь.
Middle Liddell
a frying-pan, saucepan, Ar., Luc.
Frisk Etymology German
τάγηνον: (Kom., Luk.),
{tágēnon}
Forms: τήγανον (Kom., LXX; beide Formen Gal.), -άνη f. (Gloss.); auch ἤγανον (Ath. ex Anakr.) mit ἠγάνεα· πέμματα τὰ ἀπὸ τηγάνου H., wohl aus τ’ἤγανον (Schwyzer 413 m. Lit.)
Grammar: n.
Meaning: Bratpfanne;
Composita : Kompp.: ταγηνοστρόφιον n. Bratenwender (Poll.), ταγηνοκνισοθήρας m. Bratendampfjäger (Eup.), τηγανόστροφον H. (s. λίστριον); ξηροτήγανον (Hegesand.; syrakus.), χαλκο- ~ = scutra (Gloss.).
Derivative: Von τάγηνον : ταγηνίας m. Pfannkuchen (Kom.), -ίτης ib. (Gal., Ath.; Redard 91), -ίζω, auch m. ἀπο-, in einer Pfanne braten (Kom., Ph., Gal.) mit -ισις f. (Gal., Alex. Aphr.), -ιστός (Alex., Gal.), -ισταί m. pl. Titel einer Kom. des Ar. —Von τήγανον : τηγανίτης (Hippon., Gloss.), -ίζω, auch m. ἀπο-, ἐπι- (Kom.., hell. u. sp.) mit -ισμός m., -ιστός (hell. u. sp.); -ητόν = frictum, frixum (Gloss.).
Etymology : Von den beiden Formen ist wahrscheinlich τάγηνον die ursprüngliche; davon τήγανον (nach Gal. 6, 490 hell.-asiat.) mit Umstellung nach den zahlreichen Geratenamen auf -ανον (umgekehrt Solmsen Unt. 44f.: τάγηνον aus τήγανον; vgl. noch Schwyzer 268). — Technisches Wort ohne Etymologie. Bezzenberger-Fick BB 6, 237 f. (Fick 1,439; 3, 175f.) vergleichen die isolierten ags. þeccan brennen, ahd. dahhazzen lodern.
Page 2,845
