σπάρτο
Μεγάλοι δὲ λόγοι μεγάλας πληγὰς τῶν ὑπεραύχων ἀποτίσαντες γήρᾳ τὸ φρονεῖν ἐδίδαξαν → The great words of the arrogant pay the penalty by suffering great blows, and teach one to reason in old age
Greek Monolingual
το / σπάρτον, ΝΜΑ
γένος, σύμφωνα με τη σύγχρονη επιστημονική ταξινόμηση, αγγειόσπερμων δικότυλων φυτών που ανήκει στην οικογένεια φαβίθες της τάξης φαβώδη, με ένα μόνον είδος, που είναι θάμνος με πολλούς πράσινους λεπτούς βλαστούς οι οποίοι μοιάζουν με βούρλα και με κίτρινα άνθη και το οποίο ευδοκιμεί σε ασβεστώδη, αμμώδη εδάφη ή καλλιεργείται ως καλλωπιστικό φυτό, αλλ. σπάρτιο
αρχ.
1. σχοινί πλεγμένο από κλώνους σπάρτου («καὶ δὴ δοῦρα σέσηπε νεῶν καὶ σπάρτα λέλυνται», Ομ. Ιλ.)
2. λουρί του κρεβατιού στη σειρά μαζί με άλλα για να τοποθετούνται επάνω τα στρωσίδια
3. σχοινί για μέτρηση
4. κλωστή
5. το σχοινί με το οποίο αναρτούσαν τη φάλαγγα της ζυγαριάς.
[ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Η λ. σπάρτον θα μπορούσε πιθ. να έχει προέλθει από το ρηματ. επίθ. κάποιου ρήματος, το οποίο, όμως, δεν διατηρήθηκε ίσως λόγω του ότι θα ήταν ομώνυμο με το ρ. σπείρω. Είναι, επίσης, πιθανό η λ. να συνδέεται με τους τ. σπεῖρα, σπυρίς, σπάργανα ή να ανήκει σε προελληνικό γλωσσικό υπόστρωμα. Τη λ. δανείστηκε η Λατινική, πρβλ. λατ. spartum].
