δυσεξίτηλος
Ζῆν οὐκ ἄξιος, ὅτῳ μηδὲ εἷς ἐστι χρηστὸς φίλος → Life is not worth living if you do not have at least one friend.
English (LSJ)
[ῐ], ον, A not easily perishing, ἄνθος φαρμάκων Str. 11.8.7, cf. Plu.2.696d, Philum.Ven.4.3.
German (Pape)
[Seite 679] schwer auszutilgen, unvergänglich; Strab. XI p. 516; Plut. Symp. 6, 9, 3.
Greek (Liddell-Scott)
δυσεξίτηλος: [ῑ], -ον, ὁ δυσκόλως ἀφανιζόμενος, ἐξαλειφόμενος, Στράβων 516, Πλούτ. 2. 696D.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
difficile à détruire, à effacer.
Étymologie: δυσ-, ἐξίτηλος.
Spanish (DGE)
-ον
1 agr. difícil de estropearse, que no se echa a perder de ajos, cebollas, Dsc.Ther.3, Philum.Ven.4.3.
2 difícil de borrar, difícil de quitar τὸ ἄνθος de un vestido teñido, Str.11.8.7, τὸ ἔλαιον Plu.2.696d.
Greek Monolingual
-ο (AM δυσεξίτηλος, -ον)
αυτός που με δυσκολία αφαιρείται ή σβήνει.
Russian (Dvoretsky)
δυσεξίτηλος: с трудом уничтожающийся, стойкий (ἔλαιον Plut.).
