δύσφωνος
ἀλλ᾽ οὐδὲ εἷς τέκτων ὀχυρὰν οὕτως ἐποίησεν θύραν, δι᾽ἧς γαλῆ καὶ μοιχὸς οὐκ εἰσέρχεται → but no carpenter ever made a door so secure that a weasel or a womanizer could not pass through it
English (LSJ)
ον, A ill-sounding, harsh, Demetr.Eloc.69 (Comp.), 105; κολοιοί Babr.33.
German (Pape)
[Seite 690] mißtönend, Rhett, Poll. 2, 111.
Greek (Liddell-Scott)
δύσφωνος: -ον, κακῶς ἠχῶν, τραχύς, Δημ. Φαλ. 69. 70.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
à la voix ou au son désagréable.
Étymologie: δυσ-, φωνή.
Spanish (DGE)
-ον
malsonante ὀνόματα Demetr.Eloc.69, cf. Eust.1033.54, Περὶ εὐφώνων καὶ δυσφώνων γραμμάτων tít. en Democr.B 18b
•neutr. subst. τὸ δ. malsonancia τὸ δ. πολλαχοῦ ὀγκηρόν la malsonancia es muchas veces pomposa Demetr.Eloc.105, τὸ δ. τῆς τῶν στοιχείων συνθέσεως Syrian.in Hermog.1.77.15
•que tiene un graznido desagradable κολοιοί Babr.33.4.
Greek Monolingual
Russian (Dvoretsky)
δύσφωνος: неблагозвучный Babr.
