στόλιον
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
τό, Dim. of στολή 11, scanty garment, of the dress of philosophers, AP11.157 (Ammian.), Arr. Epict.3.23.35; v. στολή 11.2.
German (Pape)
[Seite 946] τό, dim. von στολή, ein neues Kleid, vom Anzuge der Philosophen, M. Ant. 1, 7; spöttisch neben μάλιον, πωγώνιον, Ammian. 22 (XI, 157).
Greek (Liddell-Scott)
στόλιον: τό, ὑποκορ. τοῦ στολὴ ΙΙ, ἐλαφρὸν καὶ πενιχρὸν ἔνδυμα, ἐπὶ τοῦ ἱματίου τῶν φιλοσόφων, Ἀνθ. Π. 11. 157, Ἀρρ. Ἐπίκτ. 3. 23, 35.
French (Bailly abrégé)
ου (τό) :
petite robe, particul. robe de philosophe.
Étymologie: στολή.
Greek Monolingual
τὸ, ΜΑ στολή
ένδυμα, κυρίως τών φιλοσόφων (α. «περιβαλλοῦ τὰ στολία σου τὰ ἐν ἐκκλησίᾳ», Ευσ.β. «ἐν κομψῷ στολίῳ», Αρρ.).
Greek Monotonic
στόλιον: τό, υποκορ. του στολή II, ελαφρύ και πενιχρό ένδυμα, σε Ανθ.
