δυσχώριστος

English (LSJ)

ον, hard to separate, Gal.2.700 (Comp.); hard to distinguish, ἡ κολακεία τῆς φιλίας δ. Plu.2.51a.

German (Pape)

[Seite 691] schwer zu trennen, zu lösen, Plut. de adul. et am. discr. 5. S. δυσχώρητος.

Greek (Liddell-Scott)

δυσχώριστος: -ον, ὃν δύσκολον εἶναι νὰ χωρίσῃ τις, ἀδιαχώριστος, ἀδιάλυτος, Πολύβ. 24. 1, 13.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
difficile à séparer, à démêler.
Étymologie: δυσ-, χωρίζω.

Spanish (DGE)

-ον
1 difícil de abrir separando ὁ ὑμήν Gal.2.350, σώματα Gal.2.700.
2 difícil de distinguir ἡ κολακεία τῆς φιλίας ... δ. Plu.2.51a, δυσχώριστα ... τὰ τῶν ἡλικιῶν Dauid in Porph.176.13.

Greek Monolingual

-η, -ο (Α δυσχώριστος, -ον)
1. δυσκολοχώριστος
2. αυτός που δύσκολα διακρίνεται.

Russian (Dvoretsky)

δυσχώριστος: в котором трудно разобраться, запутанный (Polyb. - v.l. δυσχώρητος).