αἱρετιστής
Κακὸν φυτὸν πέφυκεν ἐν βίῳ γυνή, καὶ κτώμεθ' αὐτὰς ὡς ἀναγκαῖον κακόν → In vita occrevit nobis ut gramen mulier, malumque hoc opus est servemus domi → Ein schlimm Gewächs erwuchs im Leben uns die Frau, und wir besitzen sie als unumgänglich Leid
English (LSJ)
οῦ, ὁ, A one who chooses, τινός Plb.22.6.11. 2 partisan, τῶν τρόπων τινός Philem.131, cf. Plb.1.79.9, etc.; founder of a philosophical school, D.L.9.6; τῶν λόγων Vit.Philonid.p.12 C. 3 sectarian, J.BJ2.8.2, Iamb.Protr.21. κά. 4 Astrol., belonging to the 'condition', Jul.Laod.in Cat.Cod.Astr.5(1).183.
Spanish (DGE)
-οῦ, ὁ
1 partidario c. gen. τῶν αὑτοῦ τρόπων Philem.119
•en política, Plb.1.79.9, 2.55.8, αἱ. πρὸς τὸν δῆμον γενόμενος Hesperia 4.1935.172 n.37 l.2 (Atenas II a.C.)
•en fil., I.BI 2.119, Vit.Philonid.p.86
•fundador de escuela filosófica D.L.9.6
•en relig. sectario Iambl.Protr.21, Hippol.Haer.9.18.2.
2 astrol. [[que pertenece a una αἵρεσις o secta de astros]] Iul.Laod.Cat.Cod.Astr.5(1).183.
Greek (Liddell-Scott)
αἱρετιστής: -οῦ, ὀπαδός, μιμητής, τῶν τρόπων τινός, Φιλήμ. Ἄδηλ. 43· ὡσαύτως παρὰ Πολυβ. 1. 79. 9, κτλ.: ὁ ἀνήκων εἴς τινα αἵρεσιν, ἰδίως ἐν τῇ φιλοσοφίᾳ, Διογ. Λ. 9. 6.
Russian (Dvoretsky)
αἱρετιστής: οῦ ὁ
1) сторонник, приверженец Diod., Diog. L.: οἱ τῆς προαιρέσεως γεγονότες αἱρετισταί Polyb. примкнувшие к данной программе;
2) филос. основатель школы, основоположник (учения) Diog. L.
