ἐπακουός
ᾗ μήτε χλαῖνα μήτε σισύρα συμφέρει → content neither with cloak nor rug, be never satisfied, can't get no satisfaction, be hard to please
English (LSJ)
όν, attentive to, c. gen., ἀγορῆς ἐπακουὸν ἐόντα Hes.Op. 29, cf. Call.Fr.236; cf. ἐπηκοος.
German (Pape)
[Seite 897] zuhörend; τινός, Hes. O. 29; Callim. frg. 236. Vgl. ἐπήκοος.
French (Bailly abrégé)
ός, όν :
qui prête l'oreile à, qui écoute, gén..
Étymologie: ἐπακούω.
Russian (Dvoretsky)
ἐπᾰκουός: слушающий, внемлющий (τινος Hes.).
Greek (Liddell-Scott)
ἐπᾰκουός: -όν, (ἐπακούω), ἀκροατής, ἀγορῆς ἐπακουὸν ἐόντα, ἀκροατὴν τῶν διαδικασιῶν ἐν τῇ ἀγορᾷ ἔνθα ἐγίνοντο αἱ δίκαι, Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 29, πρβλ. Καλλ. Ἀποσπ. 236˙ ἀλλαχοῦ ἐπήκοος.
Greek Monolingual
ἐπακουός, -όν (Α) ακούω
1. (με γεν.) προσεκτικός, προσηλωμένος ακροατής («ἀγορῆς ἐπακουόν ἐόντα», Ησίοδ.)
2. επήκοος.
-η, -ο
δημδ. τ. αντί υπάκουος.
Greek Monotonic
ἐπᾰκουός: -όν, επιμελής, με γεν., σε Ησίοδ.
Middle Liddell
ἐπᾰκουός, όν
attentive to, c. gen., Hes. [from ἐπᾰκούω]
