ἀργιόδους
English (LSJ)
όδοντος, ὁ, ἡ, white-toothed, white-tusked, λευκοὶ ὀδόντες ἀργιόδοντος ὑός Il.10.264, cf. Od.8.60, etc.; κύνες Il.11.292:—also ἀργιόδων, A.R.2.820.
Spanish (DGE)
(ἀργῐόδους) -όδοντος, ὁ, ἡ
de blancos dientes ὖς Il.10.264, Od.8.60, cf. Il.9.539, Phanocl.(?) SHell.970.14, κύνες Il.11.292, Orac.Sib.13.29, κορακῖνος Marc.Sid.20, de una fiera monstruosa γναθμοί Nonn.D.14.183, en rel. c. los colmillos del elefante AP 14.55, prob. de leones GVI 1178.1 (Perea Rodia II a.C.)
•interpretado como de afilados dientes por Sud. y Lex.Seg.
French (Bailly abrégé)
-όδοντος;
aux dents blanches.
Étymologie: ἀργός¹, ὀδούς.
German (Pape)
οντος, weißzahnig; Hunde, Il. 11.292; Schweine, Il. 9.539, 10.264, 23.32, Od. 8.60, 476, 11.413, 14.416, 423, 438, 532.
Russian (Dvoretsky)
ἀργιόδους: όδοντος adj. белозубый или с белыми клыками (ὖς, κύνες Hom.).
Greek (Liddell-Scott)
ἀργιόδους: όδοντος, ὁ, ἡ, ὁ λευκοὺς ἔχων ὀδόντας ἢ χαυλιόδοντας, ἔκτοσθε δὲ λευκοὶ ὀδόντες ἀργιόδοντος ὑὸς Ἰλ. Κ. 264, πρβλ. Ὀδ. 8. 60, κτλ.· κύνες Ἰλ. Λ. 292· ὡσαύτως ἀργιόδων, οντος, ἐν Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 820.
English (Autenrieth)
οντος: white-toothed; epithet of dogs and swine.
Greek Monolingual
ἀργιόδους κ. ἀργιόδων (-οντος), ο, η (Α)
αυτός που έχει λευκά, αστραφτερά δόντια.
[ΕΤΥΜΟΛ. αργιόδους < αργι - + -οδους < οδούς (-όντος) (πρβλ. αραιόδους, μεγαλόδους κ.ά.) και αργιόδων < αργι - + -οδων < οδών, (-όντος) (πρβλ. καρχαρόδων, κυνόδων, κ.ά.)].
Greek Monotonic
ἀργῐόδους: -όδοντος, ὁ, ἡ, αυτός που έχει λευκά δόντια ή χαυλιόδοντες, σε Όμηρ.
