ὁλοφυής
Οὔτ' ἐν φθιμένοις οὔτ' ἐν ζωοῖσιν ἀριθμουμένη, χωρὶς δή τινα τῶνδ' ἔχουσα μοῖραν → Neither among the dead nor the living do I count myself, having a lot apart from these
English (LSJ)
ὁλοφυές, grown as a whole, consisting all of one piece, Arist.PA 693a25; having the nature of a whole, Dam.Pr.271, cf. 51; cf. οὐλοφυής.
German (Pape)
[Seite 327] ές, aus dem Ganzen gewachsen, aus einem Stücke gemacht, Arist. part. anim. 4, 12 u. Sp.
Russian (Dvoretsky)
ὁλοφυής: состоящий из одного куска, цельный Arst.
Greek (Liddell-Scott)
ὁλοφυής: -ές, ὁ ἀποτελῶν μίαν φυήν, «μονοκόμματος», Ἀριστ. π. Ζ. Μορ. 4. 12, 12· πρβλ. οὐλοφυής.
Greek Monolingual
ὁλοφυής, ιων. τ. οὐλοφυής, -ές (Α)
1. αυτός που συνίσταται από ένα μόνο τεμάχιο, ενιαίος, μονοκόμματος
2. (στον ιων. τ.) αυτός που βρίσκεται εξ ολοκλήρου στη φυσική του κατάσταση, τραχύς, ακατέργαστος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὁλ(ο)- + -φυής (< φύω, φύομαι), πρβλ. πολυφυής].
