δίπτυχος
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
ον, (πτύσσω)
A double-folded, doubled, δίπτυχον ἀμφ' ὤμοισιν ἔχων . . λώπην Od.13.224 (so δίπτυχα λώπην, metaplast. acc. as if from δίπτυξ, A.R.2.32); δ. δελτίον a pair of tablets, Hdt.7.239; δ. κάτοπτρον folding mirror, BGU717.12; κωδίκιλλοι δ. ib.326ii 15 (ii A. D.):—in the Homeric phrase δίπτυχα ποιήσαντες [τὴν κνίσην], δίπτυχα is interpr. by Sch. BT as an Adv., having doubled the fat, i. e. putting one layer of fat under the thighs (μηροί) and another over them, but may be acc., = fold, Il.1.461, al. II twofold, δ. δῶρον E.Ion1010; γλῶσσα Id.Tr.286: in pl., = δισσοί, two, δ. ὀδύναι S.Fr.152; νεανίαι E.IT242, cf. Or.633, Andr.578, Ar.Fr.558. III δίπτυχα, τά, = Lat. tabulae, SIG827 i 9 (Delph., ii A. D.).
Greek (Liddell-Scott)
δίπτῠχος: -ον, (πτύσσω), δὶς συνεπτυγμένος, δύο πτυχὰς ἔχων, διπλωμένος, δίπτυχον ἀμφ’ ὤμοισιν ἔχων... λώπην Ὀδ. Ν. 224 (οὕτω, δίπτυχα λώπην, αἰτιατικὴ κατὰ μεταπλασμόν, ὡς εἶ ἦτο ἡ ὀνομαστικὴ δίπτυξ, Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 32)· δ. δελτίον, δίθυρον, εἰς δύο διπλούμενον, Ἡρόδ. 7. 239 (παρὰ μεταγ. συγγραφ. δίπτυχα, τά)· ― ἐν τῇ Ὁμηρ. φράσει δίπτυχα ποιήσαντες [τὴν κνῖσαν], ἡ ἀρίστη ἑρμηνεία εἶναι ἡ τῶν Ἑνετ. Σχολ. καθ’ ἣν τὸ δίπτυχα λαμβάνεται ἐπιρρηματικῶς, διπλώσαντες τὴν πιμελήν, δηλ. θέντες μίαν σειρὰν πιμελῆς (ἐπιπλόου) ὑπὸ τοὺς προσφερομένους μηρούς, ἑτέραν δὲ ἐπ’ αὐτῶν, «ὥστε τὸ μὲν ὑπερστρῶσθαι, τὸ δὲ ἐπιβεβλῆσθαι», Ἰλ. Α. 461, Β. 424, κτλ. ΙΙ. διπλοῦς, Λατ. geminus, δ. δῶρον Εὐρ. Ἴωνι 1010· γλῶσσα ὁ αὐτ. Τρῳ. 286· καὶ ἐν τῷ πληθ. δισσοί, δύο δ. ὀδύναι, Σοφ. Ἀποσπ. 464· νεανίαι Εὐρ. Ι. Τ. 242, πρβλ. Ὀρ. 633, Ἀνδρ. 578, Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 471.
