δυσκολαίνω
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
English (LSJ)
impf.
A ἐδυσκόλαινον Pl.Phlb.26d: fut. -κολᾰνῶ Isoc.15.149:—to be peevish, Ar.Nu.36; of a baby, Lys.1.11, cf. X.Mem.2.2.8; τινί D.37.15; feel a difficulty, δ. ὡς . . Pl. l.c.; in argument, to be captious, Arist.Top. 160b3, al. 2 cause trouble or annoyance, οὔρησις δυσκολαίνουσα Hp.Prorrh.1.109.
German (Pape)
[Seite 682] unzufrieden, verdrießlich sein; Ar. Nubb. 36; Plat. Phil. 26 d; καὶ βοᾶν Lys. 1, 11; τινί, über etwas, Xen. Mem. 2, 2, 8; öfter Plut.; οὔρησις δυσκολαίνουσα, schmerzhaft, Hippocr.
Greek (Liddell-Scott)
δυσκολαίνω: μέλλ. -ᾰνῶ· παρατ. ἐδυσκόλαινον, Πλάτ. Φιλήβ. 26D· - δυσχεραίνω, εἶμαι δύστροπος, δυσηρεστημένος, Ἀριστοφ. Νεφ. 36· ἐπὶ νηπίου, Λυσ. 92. 36· δεικνύω δυσαρέσκειαν, Ξεν. Ἀπομν. 2. 2, 8· δ. ὡς… Πλάτ. ἔνθ’ ἀνωτ. 2) προξενῶ δυσκολίαν καὶ ἐνόχλησιν, οὔρησις δυσκολαίνουσα Ἰππ. 76D.
French (Bailly abrégé)
être chagrin, mécontent : τινι de qch.
Étymologie: δύσκολος.