τένων

English (LSJ)

οντος, ὁ, (τείνω)

   A sinew, tendon, ἀπέκοψε τένοντας αὐχενίους Od.3.449; freq. in dual, ἄμφω ῥῆξε τένοντε Il.5.307, al., cf. 4.521, Hes.Sc.419; of the arm, ἵνα τε ξυνέχουσι τένοντες ἀγκῶνος Il.20.478; of the foot, ποδῶν τέτρηνε τένοντε 22.396, cf. E.Ph.42; τ. ποδός, the outstretched foot, Id.Cyc.400; ὁ τ. ὁ ὀπίσθιος the Achilles tendon, Hp.Fract.11; ὁ τ. ὁ ἐν τῇ κνήμῃ τοῦ ποδός ib.16, cf. Arist.HA515b9; τ. defined as a species of νεῦρον, Gal.2.739, cf. 6.772: abs., for the foot, πτέρναι τενόντων θ' ὑπογραφαί A.Ch.209, cf. E.Med.1166, Ba. 938; τένοντα σείων, of a mule, Babr.62.3.    II metaph., mountain-ridge, Καυκάσιος τ. AP4.3b.12 (Agath.).

German (Pape)

[Seite 1091] οντος, ὁ, eigtl. jedes straffe, angespannte Band; bes. von den Gliederbändern des menschlichen und thierischen Leibes, Sehne, Flechse; bei Hom. am häufigsten von den beiden starken Sehnen des Nackens, ἀμφοτέρω δὲ τένοντε λᾶας ἀπηλοίησεν, Il. 4, 521; ἄμφω ῥῆξε τένοντε, 5, 307, u. öfter, vgl. 16, 587; αὐχένιοι, das Genick, Od. 3, 449; ἵνα τε ξυνέχουσι τένοντες ἀγκῶνος, Il. 20, 478; ποδῶν τέτρηνε τένοντε ἐς σφυρὸν ἐκ πτέρνης, 22, 396; Hes. Sc. 419; πτέρναι τενόντων θ' ὑπογραφαί, Aesch. Ch. 207, Eur. Phoen. 42 Bacch. 936; dah. übertr., τὸν τένοντα τοῦ ἀλιτηρίου καταπάτει, Luc. Cat. 19. – Auch wie αὐχήν, ein schmaler Landstrich, Jac. A. P. p. 47; Nonn.

Greek (Liddell-Scott)

τένων: -οντος, ὁ, (τείνω) ἰσχυρὸν καὶ τεταμένον νεῦρον, πλέγμα νεύρων, τὸ ἐν τῷ τραχήλῳ νεῦρον, ἀπέκοψε τένοντας αὐχενίους Ὀδ. Γ. 449· συχν. ἐν τῷ δυϊκῷ ἀριθμῷ, ἄμφω ῥῆξε τένοντε Ἰλ. Ε. 307, κλπ., πρβλ. Δ. 521· ἐπὶ τοῦ βραχίονος, ἵνα τε ξυνέχουσι τένοντες ἀγκῶνος Υ. 478· ἐπὶ τοῦ ποδός, ποδῶν τέτρηνε τένοντε Χ. 396, πρβλ. Ἡσ. Ἀσπ. Ἡρ. 419, Εὐρ. Φοίν. 42· τ. ποδός, ὁ τεταμένος πούς, ὁ αὐτ. ἐν Κύκλ. 400· ὁ τένων ὁ ὀπίσθιος, ὁ καλούμενος Ἀχιλλεύς, Ἱππ. π. Ἀγμ. 759· ὁ τ. ἐν τῇ κνήμῃ τοῦ ποδὸς αὐτόθι 764, πρβλ. Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 3. 5, 4· - ἀκολούθως ἀπολ., ἀντὶ τοῦ πούς, πτέρνσι τενόντων θ’ ὑπογραφαὶ Αἰσχύλ. Χο. 209, πρβλ. Εὐρ. Μήδ. 1166 (ἔνθα ἴδε Elmsl., 1134), Βάκχ. 938· τένοντα σείων, ἐπὶ ἡμιόνου, Βαβρ. 62. 2. ΙΙ. μεταφορ., ὡς τὸ αὐχήν, Καυκασίῳ δὲ τένοντι καὶ ῥηγμῖνι Κυταίῃ Ἀνθολ. Π. 4. 3, 58, πρβλ. αὐχήν. (Συγγενὲς τῷ ταινία).

French (Bailly abrégé)

οντος (ὁ) :
litt. tendon, muscle allongé.
Étymologie: τείνω.

English (Autenrieth)

οντος (τείνω): du. and pl., muscles.