αδευκής
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
Greek Monolingual
ἀδευκής, -ές (Α)
1. ο μη γλυκός, δηλ. ο πικρός, ο οδυνηρός, ο σκληρός
2. απρόβλεπτος, απροσδόκητος, απρόσμενος.
[ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ Αβέβαιης ετυμολ., όπως αβέβαιη είναι γενικά και η σημασία του. Η σημ. «μη γλυκός, πικρός» οδηγεί σε ετυμολ. από ἀ- στερητ. + δεῦκος, το = το γλεύκος «μούστος, γλυκός χυμός σταφυλιού» (πρβλ. και δευκής «γλυκύς» στον Νίκανδρο). Η σημ. (2) αντιθέτως οδηγεί στο μαρτυρούμενο από τον Ησύχιο ρ. δεύκω «βλέπω»: ἀ-δευκής < ἀ- στερητ. + δεύκω. Τέλος, επειδή πάλι στον Ησύχιο μαρτυρείται και δεύκω με σημ. «φροντίζω», το ἀ-δευκής θα μπορούσε να προέρχεται από αυτό το δεύκω, οπότε θα εσήμαινε τον «άφροντι, αδιάφορο», σημασία στην οποία θα συνηγορούσε το επίρρ. ἐν-δυκ-έως «πρόθυμα, με ενδιαφέρον, με φροντίδα» (πρβλ. και τα κύρια ονόματα Πολυδεύκης και πιθ. Δευκ-α-λίων, αν το δεύτερο δεν προήλθε ανομοιωτικά από αρχ. τύπο Λευκαλίων)].
