μαπέειν
Θεράπευε τὸν δυνάμενον, ἄνπερ νοῦν ἔχῃς (αἰεί σ' ὠφελεῖν) → Si mens est tibi, coles potentes qui sient → Dem Mächtigen sei zu Willen, bist du bei Verstand (Sei immer dem zu Willen, der dir nützen kann)
English (LSJ)
Epic aor.2 inf. of μάρπτω.
French (Bailly abrégé)
inf. ao.2 épq. de μάρπτω.
Étymologie: DELG croisement avec μάψ.
German (Pape)
aor.2 zu μάρπτω.
Russian (Dvoretsky)
μαπέειν: эп. Hes. inf. aor. 2 к μάρπτω.
Greek (Liddell-Scott)
μαπέειν: Ἐπικ. ἀπαρ. ἀόρ. β΄ τοῦ μάρπτω, ἱέμεναι μαπέειν Ἡσ. Ἀσπ. Ἡρ. 231.
Greek Monotonic
μᾰπέειν: Επικ. απαρ. αόρ. βʹ του μάρπτω.
Frisk Etymological English
Grammatical information: Aor.
Meaning: take, grip (Hes. Sc. 231, 304) aor. with reduplicated opt. μεμάποιεν (ib. 252; v.l. μεμάρποιεν).
Derivatives: Besides *ἐμ-μαπεῖν in ἐμμαπέως immediately, quick (s. v.).
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: Semantically agreeing with μάρπτω (μέμαρπεν, -ώς ibd. 245, Op. 204) it can formally hardly be connected with it (cf. Schwyzer 747 n. 7; diff. Wackernagel Gött. Nachr. 1914, 113 n. 1 = Kl. Schr. 2, 1170). For other attempts (to μάρη, ἐμπάζομαι) s. Bq.
Frisk Etymology German
μαπέειν: {mapéein}
Forms: Aor.; mit redupliziertem Opt. μεμάποιεν (ebd. 252; v.l. μεμάρποιεν).
Grammar: v.
Meaning: packen, fest greifen (Hes. Sc. 231, 304)
Derivative: Daneben *ἐμμαπεῖν in ἐμμαπέως sofort, rasch (s. d.).
Etymology: Semantisch mit μάρπτω zusammenfallend (μέμαρπεν, -ώς ebd. 245, Op. 204) läßt es sich formal damit schwer vereinigen (Kreuzung mit ἐμμαπέως, μάψ? Schwyzer 747 A. 7; anders Wackernagel Gött. Nachr. 1914, 113 A. 1 = Kl. Schr. 2, 1170). Über andere Versuche (zu μάρη, ἐμπάζομαι) s. Bq.
Page 2,173
