τμητήρ
From LSJ
ἔνδον γὰρ ἁνὴρ ἄρτι τυγχάνει, κάρα στάζων ἱδρῶτι καὶ χέρας ξιφοκτόνους → yes, the man is now inside, his face and hands that have slaughtered with the sword dripping with sweat
English (LSJ)
τμητῆρος, ὁ, one who cuts or severs, cutter, severer, destroyer, Nonn. D. 26.303: c. gen., ib.14.311: as adjective, σίδηρος τμητήρ = a sword of destruction ib.13.481.
German (Pape)
[Seite 1123] ῆρος, ὁ, der Schneidende, Hauende, Zerstörende, Nonn.
Greek (Liddell-Scott)
τμητήρ: ῆρος, ὁ, τέμνων ἢ χωρίζων, ὁ καταστρέφων, καταστροφεύς, σιδήρῳ Νόνν. Εὐαγγ. κ. Ἰω. 7. 91.
Greek Monolingual
-ῆρος, ὁ, ΜΑ
1. αυτός που κόβει ή σχίζει
2. ως επίθ. καταστρεπτικός («τμητὴρ σίδηρος», Νόνν.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. τμη- του τέμνω (βλ. λ. τμή-γω) + επίθημα -τήρ (πρβλ. κλητήρ)].