medicamen

Revision as of 19:30, 27 February 2019 by Spiros (talk | contribs) (3)

Latin > English (Lewis & Short)

mĕdĭcāmen: ĭnis, n. id.,
I a drug, medicament, in a good and a bad sense, meaning both a healing substance, remedy, medicine, and, as also medicamentum and the Gr. φάρμακον, a poisonous drug, poison (mostly poet. and in post-Aug. prose; only once in Cic.; cf., on the contrary, medicamentum).
I Lit., a remedy, antidote, medicine: violentis medicaminibus curari, * Cic. Pis. 6, 13: agrestia medicamina adhibent, Tac. A. 12, 51: facies medicaminibus interstincta, plasters, id. ib. 4, 57: medicamen habendum est, Juv. 14, 254: medicaminis datio vel impositio, Cod. Just. 6, 23, 28: potentia materni medicaminis, Pall. 3, 28: tantum (ejus) medicamina possunt quae steriles facit, Juv. 6, 595.—
   B Trop., a remedy, antidote (poet.): iratae medica mina fortia praebe, Ov. A. A. 2, 489 sq.. quasso medicamina Imperio circumspectare, Sil. 15, 7, 1.—
II Transf.
   A A poisonous drug, poison: infusum delectabili cibo boletorum venenum, nec vim medicaminis statim mtellectam, Tac. A. 12, 67: noxium, id. ib. 14, 51: impura, Flor. 2, 20, 7; Val. Fl. 8, 17.—
   B A coloring-matter, tincture, dye, Plin. 9, 38, 62, § 135: croceum, Luc. 3, 238.—
   2    In partic., a paint, wash, cosmetic: est mihi, quo dixi vestrae medicamina formae, Parvus, sed cura grande libellus opus, i. e. the treatise Medicamina faciei, Ov. A. A. 3, 205: facies medicamine attrita, Petr. 126.—
   C In gen., an artificial means of improving a thing: qui (caseus) exiguum medicaminis habet, i. e. rennet, Col. 7, 8: vitiosum, i. e. conditura, id. 12, 20: vina medicamine instaurare, Plin. 14, 20, 25, § 126: seminum, i. e. manure, id. 17, 14, 22, § 99. >

Latin > French (Gaffiot 2016)

mĕdĭcāmĕn,¹¹ ĭnis, n. (medicor),
1 médicament, remède : Cic. Pis. 13 ; Tac. Ann. 12, 51 || [fig.] remède : Ov. Ars 2, 489 ; Sil. 15, 7, 1
2 drogue, ingrédient : Tac. Ann. 12, 67 ; Flor. 2, 20, 7 ; Val. Flacc. 8, 17 || matière colorante, teinture : Plin. 9, 135 ; Luc. 3, 238 || fard, cosmétique : Ov. Ars 3, 205 ; Petr. 126, 2 || [fig.] moyen artificiel pour améliorer qqch. : Col. Rust. 7, 8 ; Plin. 14, 136 || engrais : Plin. 17, 99.

Latin > German (Georges)

medicāmen, inis, n. (medicor), wie das griech. φάρμακον, ein Arzneimittel, Arzneikörper, I) eig.: A) im guten Sinne, Heilmittel, sowohl gegen innere Krankheiten, Medikament, Medizin, Arznei, Cic. u.a., als gegen äußere Verletzungen, Salbe, Pflaster, Ov. u. Tac. – bildl., Mittel, iratae medicamina fortia praebe, Ov. – B) im üblen Sinne: 1) Giftmittel, Gifttrank, Gift, Liv. epit., Tac. u.a. – von Abtreibungsmitteln, tantum medicamina possunt, Iuven. – 2) Zaubermittel, -trank, Ov.: incertum, Ov. – II) übtr., jedes Mittel zur künstlichen Hervorbringung physischer Wirkungen, A) im allg., Stoff zum Schönen od. Verbessern eines Naturprodukts, optimus caseus est, qui exiguum medicaminis habet, Lab, Colum.: m. vitiosum, Würze, Colum.: vina medicamine instaurare, Plin.: fecundum fimi m., Treibmittel, Plin. – B) insbes., Färbemittel, Färbesaft, Farbe, Plin.: croceum, Lucan. – als Schönheitsmittel, Schminke, Ov., Petron. u.a.

Latin > English

medicamen medicaminis N N :: drug, remedy, medicine; cosmetic; substance to treat seeds/plants; dye