πράσις

Greek Monolingual

-εως, και ιων. τ. πρῆσις, -ιος, ΝΑ
φρ. «πρᾱσις ἐπὶ λύσει»
(αττ. δίκ.) τύπος εμπράγματης ασφάλειας παρεχόμενης κατά τη σύναψη δανείου από τον οφειλέτη προς τον πιστωτή, κατά τον οποίο ο δανειστής γινόταν αμέσως κύριος ενός περιουσιακού στοιχείου συνήθως ακινήτου, που του προσφερόταν ως εγγύηση από τον δανειζόμενο υπό μορφή πώλησης ωσότου εξοφληθεί το χρέος
αρχ.
1. πώληση («ὠνί τε καὶ πρήσι χρέονται», Ηρόδ.)
2. (σε νομικά έγγραφα) συμβόλαιο προς μίσθωση φορολογίας.
[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. έχει σχηματιστεί από τη δισύλλαβη ρίζα περᾱ του πέρνημι (με μηδενισμένο το πρώτο και απαθές το δεύτερο φωνήεν, πρβλ. πι-πρᾱ-σκω)].