ἀσκαρδάμυκτος
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
English (LSJ)
ον,
A not blinking or winking, Ar.Eq.292, Adam.1.21. Adv.-τως Eust.756.59, v.l. in Ar.l.c.
German (Pape)
[Seite 370] nicht blinzelnd, mit unverwandtem Blick, Ar. Equ. 292; vgl. Opp. Cyn. 1, 208.
Greek (Liddell-Scott)
ἀσκαρδάμυκτος: -ον, ὁ μὴ σκαρδαμύττων, ὁ μὴ βλεφαρίζων, ὁ μὴ κινῶν τὰ βλέφαρα, Ἀριστοφ. Ἱππ. 292: Ἐπίρρ. -τως Εὐστ. 756, 59. - Ἐν Ἱππ. 1050 εὕρηται πληθ. ἀσκαρδαμύκται.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui ne cligne pas les yeux.
Étymologie: ἀ, σκαρδαμύσσω.
Spanish (DGE)
-ον
• Alolema(s): -δάμυτος Opp.C.1.208
• Prosodia: [-δᾰ-]
1 que no pestañea Ar.Eq.292, ὀπωπαί Opp.l.c., ὀφθαλμοί Adam.1.21, cf. Hsch.
2 adv. -ως sin pestañear οὐδ' ἂν ἀ. αὐτῷ ποτ' ὑπαντιάσειεν Eutecnius C.Par.39.8, ἀντιβλέψαι Eust.756.59.
Greek Monolingual
ἀσκαρδάμυκτος, -ον (Α) σκαρδαμύσσω
1. αυτός που δεν κινεί τα βλέφαρα
2. επίρρ. ἀσκαρδαμυκτί
χωρίς να ανοιγοκλείνει κάποιος τα μάτια, ατενώς.
Greek Monotonic
ἀσκαρδάμυκτος: -ον (σκαρδαμύσσω), αυτός που δεν ανοιγοκλείνει τα βλέφαρα, αυτός που δεν κινεί τα βλέφαρα, σε Αριστοφ.
