κηλιδόω
Ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → Whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
English (LSJ)
Dor.κᾱλ-Ecphant.(v.infr.):—
A stain, soil, τὰἱμάτια Arist. Insomn.460a12 (Pass.):—Pass., D.C.77.11: metaph., defile, sully, E.HF1318, Ecphant. ap. Stob.4.7.64:—Pass., Ph.1.156.
German (Pape)
[Seite 1431] beflecken, beschmutzen, pass. ἱμάτια Arist. de insomn. 2; κηλιδοῦσθαι, Flecken bekommen, D. C. 77, 11; übertr., δεσμοῖσι διὰ τυραννίδας πατέρας ἐκηλίδωσαν θεοί Eur. Herc. F. 1318; τὼς ἁγιωτάτως τόπως ἐκαλίδωσαν Ecphant. Stob. fl. 48, 64; τὸν τῆς ἱστορίας ὄγκον Dio Cass. 72, 18; adj. verb., Suid.
Greek (Liddell-Scott)
κηλῑδόω: κηλιδώνω, λερώνω, τὰ ἱμάτια Ἀριστ. π. Ἐνυπν. 2, 11, Δίων Κ. 77. 11· ― μεταφορ. ἐν Εὐρ. Ἡρ. Μαιν. 1318, Ἔκφαντ. παρὰ Στοβ. 333. 29, κτλ.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
tacher, salir, souiller.
Étymologie: κηλίς.
Greek Monotonic
κηλῑδόω: μέλ. -ώσω, κηλιδώνω, λερώνω, λεκιάζω, ρυπαίνω, σε Ευρ.
