ἄπαστος

From LSJ
Revision as of 06:32, 31 December 2018 by Spiros (talk | contribs) (1)

Μακάριόν ἐστιν υἱὸν εὔτακτον τρέφειν → Felicitas eximia sapiens filius → Ein Glück ist's, einen Sohn, der brav ist, großzuziehn

Menander, Monostichoi, 342
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ἄπαστος Medium diacritics: ἄπαστος Low diacritics: άπαστος Capitals: ΑΠΑΣΤΟΣ
Transliteration A: ápastos Transliteration B: apastos Transliteration C: apastos Beta Code: a)/pastos

English (LSJ)

ον, (πατέομαι)

   A not having eaten, abstaining from food, fasting, Il.19.346, Arist.HA563a23, Call.Cer.6, Euph.57, v.l. in h.Merc.168.    2 c. gen., ἄπαστος ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος without having tasted meat or drink, Od.4.788, cf. 6.250, h.Cer.200: ἐδητύος ἔργον ἄπαστον a meal which feeds not, Opp.H.2.250.    II Pass., not eaten, Ael.NA11.16.

German (Pape)

[Seite 281] 1) nicht gegessen habend, nüchtern, Il. 19, 346; ἐδητύος ἄπαστος Od. 6, 250; ἄσιτος ἄπαστος ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος Od. 4, 788; h. Cer. 200. – 2) nicht verzehrt, ungegessen, Ael. N. A. 11, 16.

Greek (Liddell-Scott)

ἄπαστος: -ον, (πατέομαι) ὁ μὴ φαγών, ἀπεχόμενος τροφῆς, νηστεύων, Ἰλ. Τ. 346, Ἀριστ. Ἱστ. Ζ. 6. 6, 2, Καλλ. εἰς Δήμ. 6. 2) μετὰ γεν., ἅπαστος ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος, χωρὶς νὰ φάγῃ καὶ νὰ πίῃ, Ὀδ. Δ. 788, πρβλ. Ζ. 250: ― ὅθεν, ἐδητύος ἔργον ἄπαστον, φαγητὸν ὅπερ δὲν τρέφει, Ὀππ. Ἁλ. 2. 250. ΙΙ. παθ. ὁ μὴ βρωθείς, Αἰλ. π. Ζ. 11. 16.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
1 qui est à jeun;
2 non mangé, intact.
Étymologie: πατέω¹.

English (Autenrieth)

(πατέομαι): without (taste of) food; ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος, δ , Od. 6.250.

Spanish (DGE)

-ον
I 1de alimentos no comido (τὰς τροφάς) ... ἄπαστοι μένουσι Ael.NA 11.16.
2 no alimenticio ἐδητύος ἔργον ἄπαστον actividad no alimenticia de comida Opp.H.2.250.
3 de pers. que ayuna, que no come, Il.19.346, Scyl.Per.110, (ὁ ἀετός) Arist.HA 563a23, cf. A.R.4.1295, Call.Cer.6
c. gen. que no prueba, ayuno de ἄ. ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος Od.4.788, h.Cer.200, χιλοῖο ... ἄ. Euph.90.
II subst. neutr.
1 τὸ ἄ. cret. cárcel Hsch.
2 incapacidad de alimentarse fig. τὸ ἁπαλὸν ἔτι τῆς κατὰ ψυχὴν ἡλικίας καὶ ἄ. Gr.Nyss.Hom.in Cant.18.15 (ap. crít.).

Greek Monolingual

ἄπαστος, -ον (Α)
1. αυτός που δεν έχει φάει ή απέχει από την τροφή, ο άσιτος
2. αυτός που δεν έχει γευθεί ή δοκιμάσει κάτι.
[ΕΤΥΜΟΛ. < α- στερ. + πατέομαι «τρώω ή πίνω από κάτι, γεύομαι κάτι»].

Greek Monotonic

ἄπαστος: -ον (πατέομαι), αυτός που δεν έχει φάει, που απέχει από την τροφή, που νηστεύει, σε Ομήρ. Ιλ.· με γεν., ἄπαστος ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος, χωρίς να έχει γευτεί φαγητό ή ποτό, σε Ομήρ. Οδ.

Russian (Dvoretsky)

ἄπαστος: не евший, голодный Hom., Arst.: ἄ. ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος Hom., HH ничего не евший и не пивший.