ἀπευκταῖος
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
α, ον,
A = ἀπευκτός, Pl.Ax.369b (Sup.), Plu.2.289b; τάραχοι CPHerm. 119riv 16 (iii A.D.), cf. A.D.Synt.252.10. Adv. -αίως to the loss of our hopes, [τελευτῆσαι] POxy.1114.24 (iii A.D.).
German (Pape)
[Seite 289] = folgdm, ἐπιστήμη ἀπευκταιοτάτη Plat. Ax. 369 b.
Greek (Liddell-Scott)
ἀπευκταῖος: -α, -ον, = τῷ ἑπομ. Πλάτ. Ἀξ. 369Β, Πλούτ. 2. 289Β, πρβλ. Ἀπολλών. π. Συντάξ. 252.
French (Bailly abrégé)
α, ον :
détestable, odieux.
Étymologie: ἀπεύχομαι.
Spanish (DGE)
-α, -ον
• Grafía: graf. ἀπευκτέως POxy.3302.4 (IV d.C.)
1 execrable ἐπιστήμη Pl.Ax.369b, γάμος Plu.2.289b, τάραχοι CPHerm.119re.4.16 (III d.C.), παράτασις A.D.Synt.252.10.
2 adv. -ως contra toda esperanza τελευτῆσαι POxy.1114.24 (III d.C.), cf. l.c.
Greek Monolingual
-α, -ο (AM ἀπευκταῑος, -α, -ον) απεύχομαι
αυτός που ο καθένας απεύχεται, δεν θέλει να γίνει, ανεπιθύμητος
νεοελλ.
το ουδ. ως ουσ. το απευκταίο(ν)
1. το δυστύχημα
2. ο θάνατος.
Russian (Dvoretsky)
ἀπευκταῖος: Plat., Plut. = ἀπευκτός.
