ἐπιστένω

English (LSJ)

   A groan or sigh at or in answer, ἐπὶ δ' ἔστενε δῆμος Il.24.776; ἐπέστενε δ' οὐρανὸς εὐρύς Hes.Th.679; lament over, τέκνοις E. Med.929, cf. Plu.Caes.21, etc.    2. c.acc., lament, S.Tr.947 (lyr.).

German (Pape)

[Seite 984] = ἐπιστενάζω, Hes. Th. 679; Soph. Tr. 943; τί λίαν τοῖσδ' ἐπιστένεις τέκνοις Eur. Med. 929; auch in Prosa, Plut. Caes. 21, absol., Cat. min. 3 u. a. Sp.

Greek (Liddell-Scott)

ἐπιστένω: στενάζω ἐπί τινι ἢ μετά τι, ὡς ἔφατο κλαίουσ’ ἐπὶ δ’ ἔστενε δῆμος ἀπείρων Ἰλ. Ω. 776, πρβλ. Ἡσ. Θ. 679· τί δὴ τάλαινα τοῖσδ’ ἐπιστένεις τέκνοις; διὰ τί στενάζεις διὰ ταῦτα τὰ τέκνα; Εὐρ. Μήδ. 929, πρβλ. Πλουτ. Καίσ. 21, κλ. 2) μετ’ αἰτ., θρηνῶ, Σοφ. Τρ. 947.

French (Bailly abrégé)

impf. ἐπέστενον;
gémir sur, se lamenter sur, dat. ou acc..
Étymologie: ἐπί, στένω.

Greek Monolingual

ἐπιστένω (AM) στένω
θρηνώ για κάτι («τί δὴ τάλαινα τοῑσδ’ ἐπιστένεις τέκνοις;», Ευρ.)
αρχ.
στενάζω αμέσως μετά («ὡς ἔφατο κλαίουσ’ ἐπὶ δ’ ἔστενε δῆμος ἀπείρων», Ομ. Ιλ.).

Greek Monotonic

ἐπιστένω:1. αναστενάζω, σε Ομήρ. Ιλ.
2. οδύρομαι, τινί, σε Ευρ.
3. με αιτ., θρηνώ, κλαίω, σε Σοφ.

Russian (Dvoretsky)

ἐπιστένω: (только praes. и impf. ἐπέστενον) Hes., Soph., Eur., Plut.; Hom. - in tmesi = ἐπιστενάζω.