πρόσκλησις
Δεῖ τοὺς μὲν εἶναι δυστυχεῖς, τοὺς δ' εὐτυχεῖς → Aliis necesse est bene sit, aliis sit male → Die einen trifft das Unglück, andere das Glück
English (LSJ)
εως, ἡ, (προσκαλέω)
A judicial summons, Ar.V.1041 (pl.), Pl.Lg.846c (pl.), 855d (pl.), D.43.16: generally, ἡ τοῦ δίσκου π. summons to quoit-throwing, LXX 2 Ma.4.14. II invocation, f.l. for -κλισις in Iamb.Myst.1.12.
German (Pape)
[Seite 769] ἡ, 1) das Hinzurufen. – 2) bei den Attikern bes. die Vorforderung, Vorladung vor Gericht, die Anklage; Ar. Vesp. 1041; Plat. Legg. VIII, 846 b IX, 855 d.
Greek (Liddell-Scott)
πρόσκλησις: ἡ, (προσκαλέω) «κλῆσις ἐπὶ δίκην» καὶ «ἡ εἰς δικαστήριον κλῆσις» (Φώτ.), Ἀριστοφ. Σφ. 1041, πρβλ. Πλάτ. Νόμ. 846Β, 855D, Δημ. 1054, 21 κἑξ.· ἴδε προσκαλέω ΙΙ. 2.
French (Bailly abrégé)
εως (ἡ) :
citation en justice.
Étymologie: προσκαλέω.
Spanish
English (Thayer)
(πρόσκλισις) προσκλισεως, ἡ, an inclination or proclivity of mind, a jollying the party of one (Polybius (Diodorus)); partiality: κατά πρόσκλισιν, led by partiality (Vulg. in (aliam on) alteram partem declinando), R G T WH Tr text); κατά προσκλισεις, Clement of Rome, 1 Corinthians 21,7 [ET]; δίχα προσκλισεως ἀνθρωπίνης, ibid. 50,2 [ET], cf. 47,3 f [ET]. (Cf. πρόσκλησις.)
Greek Monotonic
πρόσκλησις: ἡ (προσκαλέω), κλήτευση σε δίκη ή παραπομπή, σε Αριστοφ., Δημ.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
πρόσκλησις -εως, ἡ [προσ- καλέω] dagvaarding.
Russian (Dvoretsky)
πρόσκλησις: εως ἡ
1) вызов в суд Arph., Plat., Dem.;
2) пристрастие (μηδὲν ποιεῖν κατὰ πρόσκλησιν NT).
