ζυγοστάτης
ἀλεξίκακε τρισέληνε, μηδέποθ' ἡττηθείς, σήμερον ἐξετάθης → averter of woes, offspring of three nights, thou, who never didst suffer defeat, art to-day laid low
English (LSJ)
ου, Dor. -ᾱς, ὁ,
A public weigher, Cod.Just.10.73.2 (iv A.D.), Artem.2.37: metaph., ὀρθὸς ὢν ζ., of Zeus, Cerc.4.33.
German (Pape)
[Seite 1141] ὁ, der Abwägende, Artemid. 2, 37 u. a. Sp.
Greek (Liddell-Scott)
ζῠγοστάτης: ᾰ, ου, ὁ, (ἵστημι) ζυγιστής, δημόσιος ὑπάλληλος ἐπιβλέπων τὰ σταθμά, Ἀρτεμίδ. 2. 37, Βασιλικ.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
préposé aux poids et balances.
Étymologie: ζυγόν, ἵστημι.
Greek Monolingual
ο (AM ζυγοστάτης, Α δωρ. ζυγοστάτας)
ο ζυγιστής, ο αρμόδιος για το ζύγισμα υπάλληλος
αρχ.
μτφ. (για τον Δία) κριτής, δικαστής.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ζυγό(ν) + -στατης (< ίστημι), πρβλ. επι-στάτης, παρα-στάτης].
Greek Monotonic
ζῠγοστάτης: [ᾰ], -ου, ὁ (ἵστημι), δημόσιος αξιωματούχος που επέβλεπε τα σταθμά, ζυγιστής.
Russian (Dvoretsky)
ζῠγοστάτης: ου (ᾰ) ὁ наблюдающий за весами, весовщик Sext.
Middle Liddell
ζῠγο-στά˘της, ου, ἵστημι
a public officer, who looked to the weights.
