δυσεξίτηλος
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
[ῐ], ον,
A not easily perishing, ἄνθος φαρμάκων Str. 11.8.7, cf. Plu.2.696d, Philum.Ven.4.3.
German (Pape)
[Seite 679] schwer auszutilgen, unvergänglich; Strab. XI p. 516; Plut. Symp. 6, 9, 3.
Greek (Liddell-Scott)
δυσεξίτηλος: [ῑ], -ον, ὁ δυσκόλως ἀφανιζόμενος, ἐξαλειφόμενος, Στράβων 516, Πλούτ. 2. 696D.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
difficile à détruire, à effacer.
Étymologie: δυσ-, ἐξίτηλος.
Spanish (DGE)
-ον
1 agr. difícil de estropearse, que no se echa a perder de ajos, cebollas, Dsc.Ther.3, Philum.Ven.4.3.
2 difícil de borrar, difícil de quitar τὸ ἄνθος de un vestido teñido, Str.11.8.7, τὸ ἔλαιον Plu.2.696d.
Greek Monolingual
-ο (AM δυσεξίτηλος, -ον)
αυτός που με δυσκολία αφαιρείται ή σβήνει.
Russian (Dvoretsky)
δυσεξίτηλος: с трудом уничтожающийся, стойкий (ἔλαιον Plut.).