δυσκωφέω

English (LSJ)

A to be hard of hearing, Gal.12.653, AP7.731 (Leon.), Dsc.4.162.

German (Pape)

[Seite 683] sehr taub sein; Leon. Tar. 79 (VII, 731); B. A. 323.

Greek (Liddell-Scott)

δυσκωφέω: εἶμαι πολὺ κωφός, Ἀνθ. Π. 7. 731.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
être très sourd.
Étymologie: δύσκωφος.

Spanish (DGE)

1 hacerse el sordo δυσκώφει μή, Γόργε AP 7.731 (Leon.).
2 ser sordo o duro de oído part. plu. subst. ἐπὶ δυσκωφούντων καθίεται εἰς τὸ οὖς Dsc.4.162.3, cf. Gal.12.653.
3 oír mal por causas externas, Phlp.in de An.368.11.

Greek Monotonic

δυσκωφέω: μέλ. -ήσω, είμαι ολότελα κουφός, θεόκουφος, σε Ανθ.

Russian (Dvoretsky)

δυσκωφέω: быть совершенно глухим Anth.

Middle Liddell

δυσκωφέω, fut. -ήσω
to be stone-deaf, Anth. [from δύσκωφος