πέργουλος
From LSJ
Ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → Whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
English (LSJ)
ὁ, a small bird (Argive(?)), Hsch. πέργουν· πρέσβεις, Id. πέρδησις, A f.l. for πράδησις (q.v.).
Greek (Liddell-Scott)
πέργουλος: ὁ, «ὀρνιθάριον (ἄγριον. Λάκωνες)» Ἡσύχ.
Greek Monolingual
ὁ, Α
βλ. σπέργουλος.
Frisk Etymological English
See also: s. σποργίλος
