λοέω

English (LSJ)

v. λούω.

Greek (Liddell-Scott)

λοέω: ὁ ἀρχαιότατος καὶ Ὁμηρ. τύπος τοῦ λούω.

French (Bailly abrégé)

épq.
impf. λοέον, ao. part. λοέσσας, inf. λοέσσαι;
Moy. f. λοέσσομαι, ao. 3ᵉ sg. λοέσσατο, part. λοεσσάμενος;
c. λούω.

English (Autenrieth)

(cf. lavo), ipf. λοῦον, λ (λόϝε), aor. λοῦς(εν), subj. λούσῃ, imp. λόεσον, λούσατε, inf. λοέ(ς）σαι, part. λοέσᾶσα, mid. pres. inf. λούεσθαι, λοῦσθαι, fut. λοέσσομαι, aor. λοέσσατο, λούσαντο, etc., pass. perf. part. λελουμένος: bathe, wash, mid., bathe, get washed. Il. 6.508; fig., of the rising of Sirius, λελουμένος Ὠκεανοῖο, ‘after his bath in Ocean,’ Il. 5.6.
see λούω.

Greek Monolingual

λοέω (Α)
(επικ.τ.) βλ. λούω.

Greek Monotonic

λοέω: Επικ. αντί λούω.

Russian (Dvoretsky)

λοέω: эп. (только: impf. λοέον, part. aor. λοέσσας, inf. aor. λοέσσαι, fut. med. λοέσσομαι, part. aor. med. λοεσσάμενος) Hom., Hes. = λούω.