κακότροπος

English (LSJ)

ον, A malignant, D.C.52.2, Vett.Val.74.12, PMasp.97ii20 (vi A.D.): Comp., D.C.Fr.85.1: Sup., Zen.5.41. Adv. -πως D.C.47.4. 2 of animals, mischievous, κτήνη Hippiatr.129. II Medic., malignant, Antyll. ap. Orib.9.23.13.

German (Pape)

[Seite 1304] von schlechtem Charakter, boshaft oder tückisch handelnd, Sp., D. Cass. 52, 2; auch adv., ibid. 47, 4.

Greek (Liddell-Scott)

κακότροπος: -ον, κακὸς τοὺς τρόπους, μοχθηρός, διεστραμμένος, δύστροπος, Δίων Κ. 52· 2, ὁ αὐτ. ἐν Ἐκλογ. 38, 26, Ζηνοβ. Παροιμ. 5. 41. ― Ἐπίρρ. -πως Δίων Κ. 47. 4.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
d’un mauvais naturel, pervers, fourbe.
Étymologie: κακός, τρόπος.

Greek Monolingual

-η, -ο (ΑΜ κακότροπος, -ον)
αυτός που έχει κακούς τρόπους, ανάγωγος, δύστροπος, στρυφνός, μοχθηρός, βάναυσος
μσν.
1. κακοποιός
2. άξεστος, αγροίκος
3. κακόβουλος, επίβουλος, ύπουλος
4. το ουδ. ως ουσ. τὸ κακότροπον
κακή διάθεση, δυστροπία
μσν.-αρχ.
κακοποιός, βλαβερός («κακότροπα κτήνη», Ιππιατρ.)
αρχ.
ιατρ. κακοήθης.
επίρρ...
κακοτρόπως (Α)
με κακό τρόπο, βάναυσα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κακ(ο)- + -τροπος (< τρόπος), πρβλ. βεβαιότροπος, παλαιότροπος].

Greek Monotonic

κᾰκότροπος: -ον, δύστροπος, άχρειος.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

κακότροπος -ον [κακός, τρόπος] verdorven.

Middle Liddell

κᾰκό-τροπος, ον
mischievous, malignant.