προσπέρδομαι
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
English (LSJ)
with aor. 2 Act. -έπαρδον, A break wind at, τινι Ar.Ra. 1074, Sosip.1.12, Damox.2.39.
Greek (Liddell-Scott)
προσπέρδομαι: ἀποθ. μετὰ ἐνεργ. ἀορ. β´ -έπαρδον. oppendere, πέρδομαι, «κλάνω» πρός τινα, τινι, Ἀριστοφ. Βάτρ. 1074˙ τοῖς λοιποῖς δὲ προσπέρδου, τοὺς δὲ λοιποὺς κλάσε τους, Σωσίπατρος ἐν «Καταψευδομένῳ» 1. 12.
Greek Monolingual
Α
(αποθ.)
1. πέρδομαι προς το πρόσωπο κάποιου («προσπαρδεῖν γ' εἰς τὸ στόμα τῷ θαλάμακι», Αριστοφ.)
2. εκδηλώνω υβριστικά την περιφρόνησή μου για κάποιον σαν να πέρδομαι προς το πρόσωπό του.
[ΕΤΥΜΟΛ. < προσ- + πέρδομαι «αφήνω πορδή»].
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
προσ-πέρδομαι een wind laten tegen:. προσπαρδεῖν γ’ εἰς τὸ στόμα een wind laten in hun gezicht Aristoph. Ran. 1074.
