ἀντιστατέω
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
= ἀνθίσταμαι, resist, oppose, esp. as a political partisan, Hdt.3.52; τινί Pl.Grg.513c, J.AJ18.9.2, cf. Ph.1.205, al.; πρός τι Plu.2.802b; trans., τῷ φόβῳ τὸ κλέος Lib.Vit.1.7.
Spanish (DGE)
1 resistir, oponerse c. dat. ἀντιστατεῖ μοι Pl.Grg.513c, λόγοις Ph.1.205, cf. I.AI 18.319, Aristaenet.1.24.18, BGU 747.1.9 (II d.C.)
•c. prep. y ac. ἐς τόν σε ἥκιστα ἐχρῆν Hdt.3.52, πρὸς τὸ ἔργον Plu.2.802b.
2 con ac. y dat. oponer τῷ φόβῳ τὸ κλέος Lib.Vit.1.7.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
résister, s'opposer à.
Étymologie: ἀντιστάτης.
Russian (Dvoretsky)
ἀντιστᾰτέω:
1 досл. противостоять, (о ветре) дуть навстречу (πνεῦμα ἀντιστατεῖ Soph.);
2 противиться, сопротивляться (ἀ. καὶ ὀργῇ χρῆσθαι ἔς τινα Her.; ἀ. τινι Plat.): τὰ ἀντιστατοῦντα πρός τι Plut. препятствия к чему-л.
Greek (Liddell-Scott)
ἀντιστᾰτέω: ἀνθίσταμαι, ἐναντιοῦμαι, ἰδίως ὡς πολιτικὸς ἀντίπαλος, Ἡρόδ. 3. 52· τινὶ Πλάτ. Γοργ. 513C· πρός τι Πλούτ. 2. 802Β.
Greek Monotonic
ἀντιστᾰτέω: μέλ. -ήσω, ανθίσταμαι, αντιστέκομαι, αντιτίθεμαι, τινί, σε Πλάτ.· απόλ., σε Ηρόδ.
Middle Liddell
[from ἀντιστάτης
to resist, oppose, τινί Plat.; absol., Hdt.
German (Pape)
Widerstand leisten, sich widersetzen, Her. 3.52; τινί Plat. Gorg. 513c und Sp.
