ἐνοσίχθων

Spanish (DGE)

-ονος
1 que sacude o agita la tierra, que estremece la tierra epít. de Posidón Ποσειδάων ἐνοσίχθων Il.7.445, Od.5.366, Hes.Op.667, Hegesin.1, Orph.Fr.413.3
•frec. como n. pr. Il.8.208, 11.751, Od.3.6, AP 7.409 (Antip.Sid.), 10.24 (Crin.), Orac.Sib.3.408, Q.S.9.300, Nonn.D.2.125, 43.120
•ref. a terremotos Ἀράβων ἐνοσίχθων παλμὸς ἀρούρης Nonn.D.21.290, οὔρεος ἄκρα κάρηνα ταμὼν ἐνοσίχθονι ταρσῷ Nonn.D.43.303.
2 que abre o revuelve la tierra de instrumentos de labranza ἄροτρον Euph.166, αὔλακα ... ἐνοσίχθονι τάμνε σιδήρῳ Nonn.D.2.67.
• Etimología: Quizá de *H1en-H3, cf. ai. ánas-, lat. onus, gr. ὄνος.

German (Pape)

[Seite 850] ονος, Erderschütterer, Beiname des Poseidon, wie ἐννοσίγαιος (w. m. s.), Hom. oft, u. folgende Dichter. – Auch Adj., ἄροτρον Euphorion bei B. A. 864, 11; Eust. θάλασσα.

French (Bailly abrégé)

ονος (ὁ) :
qui ébranle la terre ; ὁ ἐνοσίχθων le dieu qui ébranle la terre (Poséidon).
Étymologie: *ἐνέθω, χθών.

Russian (Dvoretsky)

ἐνοσίχθων: ονος ὁ землеколебатель (эпитет Посидона) Hom., Hes.

Greek Monolingual

ἐνοσίχθων, ο (Α)
αυτός που σείει τη γη (επίθ. του Ποσειδώνος).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ένοσις «κλονισμός» + χθών «γη»].

English (Autenrieth)

ἐννοσίγαιος.