υδατίδα
τί δ' ἢν ῥαφανιδωθῇ πιθόμενός σοι τέφρᾳ τε τιλθῇ, ἕξει τινὰ γνώμην λέγειν τὸ μὴ εὐρύπρωκτος εἶναι; → What if he should have a radish shoved up his ass because he trusted you and then have hot ashes rip off his hair? What argument will he be able to offer to prevent himself from having a gaping-anus | but suppose he trusts in your advice and gets a radish rammed right up his arse, and his pubic hairs are burned with red-hot cinders. Will he have some reasoned argument to demonstrate he's not a loose-arsed bugger
Greek Monolingual
η / ὑδατίς, -ίδος, ΝΜΑ
φυσαλίδα γεμάτη νερό
νεοελλ.
1. ανατ. καθένα από τα δύο εμβρυϊκά υπολείμματα, από τα οποία το ένα βρίσκεται στο πρόσθιο άκρο του όρχεως και το άλλο στο πρόσθιο άκρο της κεφαλής της επιδιδυμίδας
2. φρ. α) «υδατίδα του Μοργκάνι» ή «υδατίδα του όρχεως»
ανατ. η υδατίδα που είναι μια άμισχη μικρή απόφυση του άνω πόλου του όρχεως, υπόλειμμα του πόρου του Μύλερ
β) «υδατίδα της επιδιδυμίδας»
ανατ. μισχωτή απόφυση της κεφαλής της επιδιδυμίδας, υπόλειμμα του σώματος του Βολφ
γ) «υδατίδα κύστη»
(ιατρ.-μικρβλ.) η κύστη του εχινόκοκκου, προνυμφική φάση της εχινοκοκκίασης
μσν.
1. είδος νόσου που προσβάλλει τις οπλές του αλόγου
2. πολύτιμος λίθος στο χρώμα του νερού
(μσν.-αρχ.)
1. σταγόνα νερού
2. λιπώδης ουσία που εμφανίζεται κάτω από το άνω βλέφαρο ως αποτέλεσμα οφθαλμικού νοσήματος
αρχ.
νόσημα του ήπατος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὕδωρ, ὕδατος + κατάλ. -ίς, -ίδος (πρβλ. φλυκτίς)].
