ὑψίπυργος
English (LSJ)
ὑψίπυργον, high-towered, Simon.112, A.Eu.688, S. Tr.354, E.Tr.376, etc.: metaph., ὑψίπυργοι ἐλπίδες towering hopes, A.Supp. 97 (lyr.).
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
aux hautes tours.
Étymologie: ὕψι, πύργος.
German (Pape)
mit hohen Türmen; Κόρινθος Simonds. 85 (XIII.26); Οἰχαλία Soph. Trach. 353; πατρίς Eur. Tr. 376; πόλις Aesch. Eum. 658; hoch wie ein Turm, ἐλπίδες Suppl. 90.
Russian (Dvoretsky)
ὑψίπυργος:
1 высокобашенный (πόλις Aesch.; Οἰχαλία Soph.);
2 высящийся словно башня, т. е. горделивый (ἐλπίδες Aesch.).
Greek (Liddell-Scott)
ὑψίπυργος: -ον, ὁ ὑψηλοὺς ἔχων πύργους, Σιμωνίδ. 117, Αἰσχύλ. Εὐμ. 688· ὑψίπυργον Οἰχαλίαν Σοφ. Τραχ. 354, κλπ.· μεταφορ., ἰάπτει δ’ ἐλπίδων ἀφ’ ὑψιπύργων πανώλεις βροτούς, καταρρίπτει δὲ ἐκ τῶν ὑψηλῶν αὑτῶν ἐλπίδων εἰς τελείαν καταστροφὴν τοὺς πονηροὺς βρωτούς, Αἰσχύλ. Ἱκ. 96.
Greek Monolingual
-ον, Α
1. αυτός που έχει ψηλούς πύργους
2. μτφ. ψηλός σαν πύργος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὕψι «ψηλά» + -πυργος (< πύργος), πρβλ. καλλίπυργος].
Greek Monotonic
ὑψίπυργος: -ον, αυτός που έχει ψηλούς πύργους, σε Αισχύλ., Σοφ.
