δυσνίκητος
Τοὺς δούλους ἔταξεν ὡρισμένου νομίσματος ὁμιλεῖν ταῖς θεραπαινίσιν → He arranged for his male slaves to have sex with female slaves at a fixed price (Plutarch, Life of Cato the Elder 21.2)
English (LSJ)
[ῑ], ον, hard to conquer, ἔρως J.AJ18.1.6, cf. Plu.Comp.Pel.Marc.2, D.C.43.28.
Spanish (DGE)
-ον
• Alolema(s): δυσνίκατος IGBulg.12.344.5 (Mesambria I a.C.)
1 difícil de doblegar τὸ φρονοῦν I.AI 18.269
• difícil de derrotar militarmente, D.C.43.28.1
• subst. τὸ δυσνίκητον = dificultad de vencer militarmente un general, Plu.Comp.Pel.Marc.2.
2 invencible Eros AP 5.179.9 (Mel.), Ἄδας IGBulg.l.c.
• indoblegable, indómito δ. δὲ τοῦ ἐλευθέρου ἔρως I.AI 18.23 (cj. pero δυσκίνητος cód.), φύσις Plu.Alex.7, ἰσχύς Gal.5.29.
German (Pape)
[Seite 684] schwer zu besiegen; Plut. Pelop. 2 Marc. 2; ἔρως Mel. 52 (V, 179).
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
difficile à vaincre.
Étymologie: δυσ-, νικάω.
Russian (Dvoretsky)
δυσνίκητος: (ῑ)
1 труднопобедимый (Πελοπίδας Plut.; ἔρως Anth.);
2 непреклонный (ἡ τοῦ Ἀλεξάνδρου φύσις Plut.).
Greek (Liddell-Scott)
δυσνίκητος: [ῑ], -ον, δυσκατάβλητος, δυσκολονίκητος, Πλούτ. Συγκρ. Πελοπ. Μαρκ. 2.
Greek Monolingual
δυσνίκητος, -ον (Α)
αυτός που δύσκολα νικιέται.
Greek Monotonic
δυσνίκητος: -ον (νῑκάω), δύσκολος να τον κατακτήσει κάποιος, δυσκολονίκητος, σε Πλούτ.
Middle Liddell
δυσ-νίκητος, ον [νῑκάω]
hard to conquer, Plut.
