bellicosus

Latin > English

bellicosus bellicosa -um, bellicosior -or -us, bellicosissimus -a -um ADJ :: warlike, fierce; fond of war

Latin > English (Lewis & Short)

bellĭcōsus: (duellĭc-), a, um, adj. bellicus,
I warlike, martial, valorous (mostly poet.; usu. of personal subjects; cf. bellicus): gentes immanes et barbarae et bellicosae, Cic. Prov. Cons. 13, 33: bellicosissimae nationes, id. Imp. Pomp. 10, 28; id. Fam. 5, 11, 3; Caes. B. G. 1, 10; 4, 1; Sall. J. 18, 12; Nep. Ham. 4, 1; Hor. C. 2. 11, 1; 3, 3, 57: provincia, Caes. B. C. 1, 85; Quint. 1, 10, 20: civitas, Suet. Gram. 1: fortissimus quisque ac bellicosissimus, Tac. G. 15. —Comp., Liv. 37, 8, 4.—Trop.: quod multo bellicosius erat Romanam virtutem ferociamque cepisse, i. e. fortius, Liv. 9, 6, 13: bellicosior annus, a more warlike year, id. 10, 9, 10 (cf. the opp. imbellis annus, id. 10, 1, 4).—Adv. not in use.

Latin > French (Gaffiot 2016)

bellĭcōsus,¹¹ a, um (bellicus), belliqueux, guerrier, vaillant : bellicosissimæ nationes Cic. Pomp. 28, nations extrêmement belliqueuses ; quod bellicosius erat Liv. 9, 6, 13, ce qui dénotait une plus grande valeur guerrière ; bellicosior annus Liv. 10, 9, 10, année plus remplie de guerres.

Latin > German (Georges)

bellicōsus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (bellicus), kriegerisch, streitbar (Ggstz. imbellis), ipse acer, bellicosus; at is, quem petebat, quietus, imbellis, Sall.: homines, Caes.: gentes immanes et barbarae et bellicosae, Cic.: bellicosiores eā tempestate erant (Gallograeci), Liv.: Suevorum gens est bellicosissima omnium Germanorum, Caes.: bellicosissimae nationes, Caes.: duae bellicosissimae provinciae, Caes. – übtr., differre sibi consulatum in bellicosiorem annum, ein kriegerisches, kriegsreicheres J., Liv. (vgl. den Ggstz. ne prorsus imbellem annum agerent, Liv.): quod multo bellicosius fuerit, was weit mehr kriegerischen Sinn verrate, Liv.

Latin > Chinese

bellicosus, a, um. adj. :: 好戰者。— annus 仗多之年。