πιαίνω

From LSJ
Revision as of 19:27, 2 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (13_7_1)

τὸ ἓν καὶ τὸ ὂν πολλαχῶς λέγεται → the term being and the term one are used in many ways, one and being have various meanings, one and being have many senses

Source
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: πῑαίνω Medium diacritics: πιαίνω Low diacritics: πιαίνω Capitals: ΠΙΑΙΝΩ
Transliteration A: piaínō Transliteration B: piainō Transliteration C: piaino Beta Code: piai/nw

English (LSJ)

fut.

   A πιᾰνῶ A.Th.587 : aor. ἐπίᾱνα Id.Ag.276, Hp.Mul.1.47 ; poet. πίᾱνα Pi.N.9.23 ; later ἐπίηνα D.L.1.83 :—Pass., fut. πιανθήσομαι LXX Ps.64(65).12 : aor. ἐπιάνθην Anan.5.9, Theoc.17.126, (κατ-) Ael NA2.13 ; but aor. inf. συμ-πιασθῆναι Hp.Epid.7.68 (s. v.l.): pf. πεπίασμαι (κατα-) Pl.Lg.807b, cf. Ael.NA13.25 : (πίων) : fatten, τὸ σῶμα Hp. l. c.; ἡ γῆ π. τὰ βοτά E.Cyc.333 ; [τὰς ὗς] Arist.HA603b27 ; π. χθόνα enrich the soil, of a dead man, A.Th.587 ; σώμασι πίαναν καπνόν, of bodies being burnt, Pi. l. c.:—Pass., to be or become fat, Semon.7.6, Pl.Lg.807a, Arist.HA520b7, etc.; π. ὁ στάχυς Theoc. 10.47.    II metaph.,    1 increase, enlarge, πλοῦτον Pi.P.4.150 (where ῐ); μυχοὺς πόλεως Xenoph.2.22.    2 make wanton, ἀλλ' ἦ σ' ἐπίανέν τις ἄπτερος φάτις; A.Ag.276 ; π. τὰ πάθη Porph.Abst.1.34 :— Pass., wax fat and wanton, πρᾶσσε, πιαίνου A.Ag.1669 (anap.) ; ἔχθεσιν πιαίνεσθαι batten on quarrels, Pi.P.2.56 ; φθόνῳ π. B.3.68.    3 cherish, cheer, ἵππον . . π. ὁ τοῦ δεσπότου ὀφθαλμός Anon. ap. Arist.Oec. 1345a3 ; π. ἑὴν φρένα Opp.H.5.372 ; μέλος ib.620 ; μάστακα π. χείλεος εὐαφίῃ AP5.293.16 (Agath.).—Rare in Prose.

German (Pape)

[Seite 612] fett machen, mästen; ἡ γῆ τἀμὰ πιαίνει βοτά, Eur. Cycl. 332; Plat. Legg. VII, 807 a u. Sp., wie Pol. 34, 2, 15; auch = den Erdboden fett machen, ihn düngen, befruchten, sowohl vom Miste, als von den Bewässerungen übertretender Ströme; u. übertr., ἔγωγε μὲν δὴ τήνδε πιανῶ χθόνα, Aesch. Spt. 569; übtr., vermehren, vergrößern, verstärken, Pind. πλοῦτον, P. 4, 150; auch ἔχθεσιν πιαινόμενον, P. 2, 58, der sich daran freu't, vgl. Aesch. ἦ σ' ἐπίανέν τις ἄπτερος φάτις, Ag. 267; med., πιαίνου μιαίνων τὴν δίκην, Ag. 1654; οὐ γὰρ πιαίνει ταῦτα μυχοὺς πόλεως, Xenophan. Col. bei Ath. X, 414 c; auch λόγοις, was B. A. 51, 6 durch παραμυθεῖσθαι erkl. wird. – Opp. Hal. 5, 372 sagt von Fischen ἑὴν φρένα πιαίνοντες, u. 5, 620 πιαίνων ἐς ἄεθλα μέλος αὐδῆς, statt γυμνάζων, παρασκευάζων; von Küssen, πιαίνων μάστακα, Agath. 8 (V, 294); – πεπίασμαι steht Ael. H. A. 13, 25.