σαίρω

English (LSJ)

(A), only found in pf. with pres. sense σέσηρα,

   A part the lips and show the closed teeth (cf. Gal.18(2).597), grin, σέσηρεν ἄν τε βούλητ' ἄν τε μή Alex.98.26; Σάτυροι ἀπὸ τοῦ σεσηρέναι Ael.VH3.40; but mostly in part., ἄπλητον σεσᾰρυῖα (Ep. for σεσηρυῖα) Hes.Sc.268; οἷον σεσηρὼς ἐξαπατήσειν μ' οἴεται Ar.V.901; ἠγριωμένους ἐπ' ἀλλήλοισι καὶ σεσηρότας Id.Pax620; σ. καὶ γελῶν Com.Adesp.606; γελῶντα καὶ σ. Plu.2.223c; σιμὰ σ. AP5.178 (Mel.); but also without any such bad sense, εἶπε σεσᾱρὼς ὄμματι μειδιόωντι smiling, Theoc. 7.19 (cf. προσσαίρω).    2 transferred to grinning laughter, σεσηρόσι μειδιήμασι Hp.Gland.12; σεσηρότι γέλωτι Luc.Am.13: the neut. is used in Adv. sense, σεσᾱρὸς γελᾶν Theoc.20.14; σεσηρὸς αἰκάλλειν, of a fox, Babr.50.14, cf. Ps.-Luc.Philopatr.26.    3 of a wound or sore, ἕλκος σεσηρὸς καὶ ἐκπεπλιγμένον gaping, Hp.Fract.32, cf. Aret.CA2.2; also σ. χάσμημα, of a metrical hiatus, Eust.840.43.
σαίρω (B), aor. 1 ἔσηρα (v. infr.),

   A sweep, clean, σαίρειν τε δῶμα E. Hec.363; σαίρειν στέγας Id.Cyc.29, cf.Hyps.Fr.1 ii 17 (lyr.); μυρσίνας ἱερὰν φόβαν, ᾇ σαίρω δάπεδον θεοῦ Id.Ion121, cf. 115 (both lyr.).    2 sweep up or away, πᾶσαν κόνιν σήραντες S.Ant.409: metaph., τὰμ . . πορτ' ἀλλάλονς διαφορὰν καὶ ἀμειξίαν σᾶραι BCH29.204 (Crete).

German (Pape)

[Seite 858] aor. ἔσηρα, perf. mit Präsensbdtg σέσηρα, bes. im part. σεσηρώς, welches im fem. ep. σεσαρυῖα lautet, Hes. Sc. 268; – 1) im perf. eigtl. die Lippen verzichen, so daß man die Zähne sieht, die Zähne zeigen, bleken; als Ausdruck des Zornes, Grimmes, Hes. a. a. O.; des Hohnes oder der Schadenfreude, οἷον σεσηρὼς ἐξαπατήσειν μ' οἴεται, Ar. Vesp. 901, was der Schol. auf die ihre Zähne weisenden Hunde bezieht, wie er die Zähne blekt; vgl. ήγριωμένους ἐπ' ἀλλήλοισι καὶ σεσηρότας, Pax 603; aber auch vom freundlichen Lächeln, Theocr. 7, 10; σιμὰ σεσηρὼς μυχθίζεις, Mel. 52 (V, 179); σεσηρὸς αἰκάλλειν, vom Fuchs, Babr. 50, 14; σεσαρυῖα καὶ κιχλίζουσα, Philo; σεσηρότι γέλωτι, Luc. Amor. 13; σεσηρὸς ὑπομειδιᾶν, Philopatr. 26; vgl. Jacobs Philostr. imagg. p. 381. Bei Sp. auch σεσηρέναι όδόντας, Opp.; σεσηρυῖαι τὰς παρειάς Ach. Tat. 1, 1. – 2) im praes., fut. u. aor. fegen, kehren, reinigen (sarrire, vgl. σαρόω u. Lob. zu Phryn. 83); σαίρει θυμέλην δάφνη, Eur. Ion 116; δῶμα, Hec. 364; πᾶσαν κόνιν σήραντες, Soph. Ant. 405; Sp., wie Plut. Cat. 4, τὰ σπειρόμενα καὶ νεμόμενα μᾶλλον ἢ τὰ ῥαινόμενα καὶ σαιρόμενα, als Land, welches begossen und gereinigt werden muß; σαίρειν τὸ συμπόσιον δεῖ, Luc. D. D. 24, 1.