αἰῶν

Greek (Liddell-Scott)

αἰῶν: -ῶνος, ὁ, ἀλλ’ Ἰων. καὶ Ἐπ. καὶ ἡ, ὡς καὶ παρὰ Πινδ. Π. 4. 331, Εὐρ. Φοίν. 1484· αἰτιατ. ἀποκεκομμ. αἰῶ, ὡς τὸ Ποσειδῶ, ἐκ διορθώσεως τοῦ Ahrens (ἐκ τῶν Α. Β. 363) ἐν Αἰσχύλ. Χο. 350: (κυρίως αἰFών, aevum, ἰδὲ ἐν λ. αἰεί). Περίοδος ὑπάρξεως· (τὸ τέλος τὸ περιέχον τὸν τῆς ἑκάστου ζωῆς χρόνον ... αἰὼν ἑκάστου κέκληται, Ἀριστ. Οὐρ. 1. 9. 15): Ι. Ὁ χρόνος τῆς ζωῆς τινος, ἡ ζωὴ αὐτοῦ, Ὅμ., ὅστις καὶ συνάπτει ψυχὴ καὶ αἰών· ἐκ δ’ αἰὼν πέφαται, Ἰλ. Τ. 27· φθίνει, Ὀδ. Ε. 160· λείπει τινά, Ἰλ. Ε. 685· ἀπ’ αἰῶνος νέος ὤλεο, (ὁ Ζηνόδ. νέον) Ω. 725· τελευτᾶν τὸν αἰῶνα, Ἡρόδ. 1. 32, κτλ· αἰῶνος στερεῖν τινα, Αἰσχύλ. Πρ. 682· αἰῶνα διοιχνεῖν, ὁ αὐτ. Εὐμ. 315· συνδιατρίβειν, Κρατῖνος ἐν «Ἀρχιλόχοις» 1· αἰὼν Αἰακιδᾶν, περίφρ. ἀντὶ αἱ Αἰακίδαι, (ἀλλ’ ὁ Bgk ἀναγιγνώσκει δίων), Σοφ. Αἴ. 645: - ἀπέπνευσεν αἰῶνα, Εὐρ. Ἀποσπ. 798· ἐμὸν κατ’ αἰῶνα, Αἰσχύλ. Θήβ. 219: - αὕτη εἶναι ἡ κοινὴ παρὰ ποιηταῖς σημασία. 2) αἰών, γενεά, Αἰσχύλ. Θ. 744· ὁ μέλλων αἰών, οἱ μεταγενέστεροι, Δημ. 295. 2, πρβλ. Πλάτ. Ἀξ. 370C. 3) ὁ κλῆρός τινος ἐν τῷ βίῳ, τίν’ αἰῶν’ εἰς τὸ λοιπὸν ἕξεις, Εὐρ. Ἀνδρ. 1215. ΙΙ. μακρὰ περίοδος χρόνου, Λατ. aevum, αἰὼν γίγνεται, κατήντησεν ὁλόκληρος αἰών, Μένανδρ. Ἄδηλ. 7· ἰδίως μετὰ προθέσεων, ἀπ’ αἰῶνος, = παλαιόθεν, ἐπὶ αἰῶνας, Ἡσ. Θ. 609. Κ. Δ.: δι’ αἰῶνος μακροῦ, ἀπαύστου, Αἰσχύλ. Ἱκ. 582, 574· τὸν δι’ αἰῶνος χρόνον, διὰ παντός, αἰωνίως, ὁ αὐτ. Ἀγ. 554· πρβλ. Χο. 26, Εὐμ. 563, Σοφ., κτλ.· τὸν αἰῶνα, = αἰωνίως, Πλάτ. Τίμ. 37D· τὸν ἅπαντα αἰ., Ἀριστ. Οὐρ. 1. 19, 14, Λυκοῦργ. 155. 42· εἰς ἅπαντα τὸν αἰ., ὁ αὐτ. 162, 24· εἰς τὸν αἰ., Διόδ., Λουκ., κτλ.· ἐπ’ αἰ., Φίλων 2. 608. 2) χρονικὸν διάστημα σαφῶς ὁριζόμενον καὶ χαρακτηριζόμενον, ἐποχή, περίοδος θείας τινὸς οἰκονομίας, ὁ αἰὼν οὗτος, = ὁ παρὼν κόσμος, κατ’ ἀντίθεσιν πρὸς τὸ ὁ μέλλων, Εὐαγ. κ. Ματθ. ιγ΄, 22, Λουκ. ιϛ΄, 8: - ἐντεῦθεν καὶ ἡ χρῆσις αὐτοῦ κατὰ πληθ., εἰς τοὺς αἰῶνας, Ἐπιστ. πρὸς Ρωμ. α΄, 25, κτλ· εἰς τοὺς αἰ. τῶν αἰώνων, Ἐπιστ. πρὸς Φιλ. δ΄, 20, κτλ.· ἀπὸ τῶν αἰ., πρὸ τῶν αἰ., Ἐπιστ. πρὸς Ἐφεσ. γ΄, 9, Κορ. Α΄, β΄, 7· τὰ τέλη τῶν αἰώνων, αὐτόθι ι΄, 11. 3) περὶ τοῦ αἰὼν καὶ χρόνος, ἰδὲ Φίλωνα 1. 496, 619. Β. ὁ νωτιαῖος μυελός, Ὕμν. Ὁμ. εἰς Ἑρμ. 42, 119, Πινδ. Ἀποσπ. 97, Ἡσύχ., Ἐτυμ. Μ.· πρβλ. Ροῦγκ. Ἐπιστ. Κριτ. 29.