μυελός

English (LSJ)

ὁ,
A marrow, μυελὸς αὖτε σφονδυλίων ἔκπαλθ' Il.20.482, cf. Pl.Ti.73b sq., 91b, Thphr.HP1.2.6, etc.: pl., Ti.Locr.100b; brain, S.Tr.781, Gal.UP8.4; μυελὸς ῥαχίτης = spinal marrow, spinal cord, Hp.Coac.499; μυελὸς νωτιαῖος Diocl.Fr.141.
2 fat, χηνὸς μυελός Hp.Nat.Mul.109, al.
3 marrow as good food, ἐπὶ γούνασι πατρὸς μυελὸν οἶον ἔδεσκε Il.22.501 (but ἄλφιτα μυελὸς ἀνδρῶν, as becoming or making marrow, Od.2.290, cf. 20.108): metaph., φάγεσθε τὸν μυελὸν τῆς γῆς = you shall eat the marrow of the land LXX Ge.45.18.
4 metaph., νεαρὸς μυελός A.Ag.76 (anap.); πρὸς ἄκρον μυελὸν ψυχῆς marrow, inmost part, E.Hipp.255 (anap.); Τρινακρίας μυελός, of Syracuse, Theoc. 28.18.
5 generally, soft meat, marrow-like meat, Alex.186.10. [ῡ always in Hom.: ῠ always in Att.; so also in the deriv. words.]

German (Pape)

[Seite 213] ὁ, Mark; μυελὸς αὖτε σφονδυλίων ἔκπαλτο, Il. 20, 482; μυελὸν οἱον ἔδεσκε καὶ οἰῶν πίονα δημόν, 22, 501; auch übertr. ἄλφιτα u. ἀλείατα μυελὸς ἀνδρῶν, Mark der Männer, die nahrhafte, stärkende Speise, Od. 2, 290. 20, 108; νεαρὸς μυελὸς στέρνων ἐντὸς ἀνᾴσσων, Aesch. Ag. 76; das Gehirn, κόμης δὲ λευκὸν μυελὸν ἐκραίνει, Soph. Tr. 778; übertr. sagt Eur. πρὸς ἄκρον μυελὸν ψυχῆς, Hipp. 255; ὀστέα μυελῶν περιφράγματα, Tim. Locr. 100 b; διαυχένιος καὶ νωτιαῖος, Plat. Tim. 54 a, öfter, u. Folgde. – Bei Alexis in Ath. III, 117 d, εἶτ' εἰς λοπάδιον ὑποπάσας ἡδύσματα, ἐνθεὶς τὸ τέμαχος, λευκὸν οἶνον ἐπιχέας, ἐπεσκέδασα τοὔλαιον· εἶθ' ἕψων ποιῶ μυελόν, scheint eine Art Gallerte gemeint; vgl. Mein. zu Philox. coen. (Ath. XIV, 643) III p. 638 u. μυελόεις. – Übh. das Innere, Sp. – Uebtr. nennt Theocr. 28, 18 Syrakus νάσω Τρινακρίας μυελόν. – [Υ, bei Hom. stets lang, ist bei den Attikern gewöhnlich kurz, wie in den angeführten Stellen der Tragg.; auch zuweilen bei sp. Ep., vgl. Iac. A. P. p. XCIV; so auch in den Ableitungen.]

French (Bailly abrégé)

οῦ (ὁ) :
moelle ; p. ext. toute substance nutritive ou fortifiante.
Étymologie: DELG innovation du grec qui remplace le nom i.-e.

Russian (Dvoretsky)

μυελός: эол. μύελος ὁ (Hom. ῡ, атт. ῠ)
1 костный мозг: μ. σφονδυλίων ἔκπαλτο Hom. мозг брызнул из позвонков;
2 (тж. νωτιαῖος μ. Plat., Arst.) спинной мозг Arst.;
3 головной мозг (κόμης λευκὸν μυελὸν ἐκραίνειν Soph.);
4 бот. сердцевина, мякоть (οἱ μυελοὶ τῶν δένδρων Arst.);
5 сила, крепость (νεαρός Aesch.; ἄλφιτα μ. ἀνδρῶν Hom.): Τρινακρίας μ. Theocr. оплот Тринакрии, т. е. Сиракузы;
6 перен. недра, глубь, глубина (ψυχῆς Eur.).

Greek (Liddell-Scott)

μυελός: ὁ, μυαλόν, Λατ. medulla, μυελὸς αὖτε σφονδυλίων ἔκπαλθ’ Ἰλ. Υ. 482, πρβλ. Πλάτ. Τίμ. 73Β κἑξ., 91Α· πληθ., Τίμ. Λοκρ. 100Β· - ὁ ἐγκέφαλος, Σοφ. Τρ. 781. 2) ἡ ἐντεριώνη, «καρδιὰ» τῶν φυτῶν, Ἀριστ. π. Φυτ. 1. 3, 1, κ. ἀλλ., Θεοφρ. π. Φυτ. Ἱστ. 1. 2, 6. 3) μεταφορ., ἐπὶ τροφῆς δυναμωτικῆς, οἶνον... καὶ ἄλφιτα, μυελὸν ἀνδρῶν Ὀδ. Β. 290, Υ. 108· ἐντεῦθεν λέγεται περὶ τοῦ Ἀστυάνακτος ὅτι: ἐπὶ γούνασι πατρὸς μυελὸν οἶον ἔδεσκε Ἰλ. Χ. 501· νεαρὸς μ. Αἰσχύλ. Ἀγ. 76· πρὸς ἄκρον μ. ψυχῆς, τὸ ἐνδότερον αυτῆς, Εὐρ. Ἱππ. 255· Τρινακρίας μ., ἐπὶ τῶν Συρακουσῶν, Θεόκρ. 28. 18. 4) καθόλου, κρέας τρυφερόν, ὅμοιον μυελῷ, Ἄλεξις ἐν «Πονήρᾳ» 1, 10, ἴδε Meineke Κωμικ. Ἀποσπ. 3, σελ. 638· πρβλ. μυελόεις. [ῡ ἀεὶ παρ’ Ὁμ.· ῠ ἀεὶ παρ’ Ἀττ.· οὕτω καὶ ἐπὶ τῶν παραγώγων].

English (Strong)

perhaps a primary word; the marrow: marrow.

English (Thayer)

μυελοῦ, ὁ (enclosed within, from μύω to close, shut), marrow: Homer down; the Sept. Job 21:24.)

Greek Monolingual

ο (ΑΜ μυελός)
φρ. «μέχρι μυελού οστέων» — σε μεγάλο βαθμό, καθ' ολοκληρίαν, τελείως, εντελώς («είναι ερωτευμένος μέχρι μυελού οστέων»)
νεοελλ.
φρ. α) «νωτιαίος μυελός
ανατ. το τμήμα του κεντρικού νευρικού συστήματος το οποίο περιέχεται μέσα στον σπονδυλικό σωλήνα
β) «μυελός τών οστών»
ανατ. μαλακή λιπώδης ουσία που πληροί τον αυλό τών διαφύσεων και τις κυψέλες της σπογγώδους ουσίας τών διαφόρων οστών
γ) «προμήκης μυελός» — μυελός που αποτελεί τον έσχατο εγκέφαλο και παριστά την προς τα άνω συνέχεια του νωτιαίου μυελού, από τον οποίο χωρίζεται με την ανάδυση τών πρώτων αυχενικών νεύρων και περατούται καθώς ενώνεται με τη γέφυρα
μσν.
συνεκδ. άνθρωπος που έχει έναν συγκεκριμένο τρόπο σκέψης
αρχ.
1. νωτιαίος μυελός
2. προμήκης μυελός
3. μαλακή ουσία που εμπεριέχεται στο εσωτερικό του στελέχους τών φυτών του οποίου ο αγγειώδης ιστός έχει κυλινδρική μορφή και χρησιμεύει για την αποθήκευση τροφής, η εντεριώνη, η καρδιά
4. (για κρέας) το τρυφερότερο μέρος
5. εξαιρετικής ποιότητας λίπος, πάχος σφαγίου
6. μτφ. α) (για την ψυχή ή τη σκέψη) το εσώτερο, το μύχιο
β) ο ωραιότερος τόπος («ἂν ὠξ Ἐφύρας κτίσσε πότ' Ἀρχίας νάσω Τρινακρίας μύελον», Θεόκρ.)
7. (κατ' επέκτ.) α) κάθε εκλεκτή και κατ' εξοχήν θρεπτική και δυναμωτική τροφή
β) σωματική δύναμη, ρώμη, ευρωστία
8. φρ. «μυελὸς ραχίτης» — ολόκληρη η σπονδυλική στήλη, η ραχοκοκαλιά.
[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. μυ-ελός εμφανίζει επίθημα -ελός (πρβλ. πιμ-ελή «λίπος», πύ-ελος) και συνδέεται πιθ. με τον τ. μυ-ών (< μῦς), πρβλ. αγκ-ών: αγκ-αλή, εξαιτίας της μαλακότητας τών μυών και του μυελού, σε αντίθεση με τη σκληρότητα τών οστών. Η λ. μυελός εμφανίζεται ως α' συνθετικό σε μια σειρά ξεν. επιστημονικών ιατρικών όρων που εισήχθησαν στην ελλ. ως αντιδάνεια (πρβλ. μυελοσάρκωμα < γαλλ. myelosarcome, μυελοκύτταρο < γαλλ. myelocyte).
ΠΑΡ. μυέλινος, μυελώδης
αρχ.
μυελόεις, μυελόθεν, μυελούμαι
μσν.-νεοελλ. μυαλό(ν)
νεοελλ.
μυελικός, μυελίτιδα, μυέλωμα, μυέλωση.
ΣΥΝΘ. (Α' συνθετικό) αρχ. μυελαυξής, μυελοποιός, μυελοτρεφής
νεοελλ.
μυελαιμία, μυελασθένεια, μυελεγκέφαλος, μυελοβλάστη, μυελόγραμμα, μυελογραφία, μυελοδυσπλασία, μυελοειδής, μυελοκήλη, μυελοκυστοκήλη, μυελοκύτταρο, μυελομαλακία, μυελομηνιγγίτιδα, μυελοπάθεια, μυελόπλακα, μυελοσάρκωμα, μυελοσκλήρωση, μυελοτομία, μυελόφθιση. (Β' συνθετικό) αμύελος
αρχ.
πολυμύελος.

Greek Monotonic

μυελός: [ῠ], ὁ, μυελός, μεδούλι, Λατ. medulla, σε Ομήρ. Ιλ., Όμηρ. κ.λπ.· εγκέφαλος, σε Σοφ.· μεταφ., λέγεται για δυναμωτικό φαγητό, οἶνον καὶ ἄλφιτα, μυελὸν ἀνδρῶν, σε Ομήρ. Οδ.· πρὸς ἄκρον μυελὸν ψυχῆς, το μεδούλι του εσώτατου μέρους, σε Ευρ.· Τρινακρίας μυελός, λέγεται για τις Συρακούσες, σε Θεόκρ.

Frisk Etymological English

Grammatical information: m.
Meaning: marrow (Il.).
Other forms: ep. υ metr. lengthening. Late Greek has μυαλός, rejected by Phrynichos.
Compounds: Some compp., e.g. ἀ-μύελος without marrow (Arist.).
Derivatives: μυελ-όεις full of marrow (Od.), -ώδης marrow-like (Arist.), -ινος soft as marrow (AP); μυελόομαι be changed into marrow, consist of marrow (LXX).
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: On the formation cf. πιμελή fat with comparable meaning. Prob. to μυών ball of muscles, knot (s. μῦς) with n: l-variation as in ἀγκών: ἀγκάλη etc. (Specht Ursprung 84). Both the weak marrow and the weak muscles form an opposition to the hard knuckle. As in Latin by medulla, in Greek the old word for marrow in Skt. majján-, OHG mark etc. was replaced by μυελός (Porzig Gliederung 211). -- Wrong older interpretations were rejected by Bq. But the word has no further etymology; Chantraine Fom. 244 is prob. right that the word is Pre-Greek. Fur. 350 adduces μυαλός as evidence, but this may be recent and is unreliable.

Middle Liddell

μυελός, οῦ, ὁ,
marrow, Lat. medulla, Il., Hom., etc.:— the brain, Soph.: metaph. of strengthening food, οἶνον καὶ ἄλφιτα, μυελὸν ἀνδρῶν Od.; πρὸς ἄκρον μ. ψυχῆς the marrow or inmost part, Eur.; Τρινακρίας μ., of Syracuse, Theocr.

Frisk Etymology German

μυελός: {muelós}
Forms: (ep. υ metr. Dehnung)
Grammar: m.
Meaning: Mark (seit Il.).
Composita: Einzelne Kompp.. z.B. ἀμύελος ohne Mark (Arist. u.a.).
Derivative: Davon μυελόεις markig (Od. u.a.), -ώδης markähnlich (Arist.), -ινος markig (AP); μυελόομαι in Mark verwandelt werden, aus Mark bestehen (LXX).
Etymology: Zur Bildung vgl. das sinnverwandte πιμελή Fett. Wohl zu μυών ‘Muskelballen, -knoten’ (s. μῦς) mit n: l-Wechsel wie in ἀγκών: ἀγκάλη usw. (Specht Ursprung 84). Sowohl das weiche Mark wie die weichen Muskeln bilden einen Gegensatz zu dem harten Knochen. Wie im Latein durch medulla wurde im Griech. durch μυελός das alte Wort für Mark in aind. majján-, ahd. mark usw. ersetzt (Porzig Gliederung 211). — Verfehlte ältere Deutungen werden von Bq abgelehnt.
Page 2,264

Chinese

原文音譯：muelÒj 祕誒羅士
詞類次數：名詞（1）
原文字根：骨髓 相當於： （חֵלֶב‎） （מֹחַ‎）
字義溯源：骨髓^
出現次數：總共（1）；來（1）
譯字彙編：
1） 骨髓（1） 來4:12

Mantoulidis Etymological

(=μυαλό). Ἄγνωστη ἡ ἐτυμολογία του.
Παράγωγα: μυελόεις (=παχύς), μυελῶ (=παχαίνω), μυελώδης.

Translations

Aragonese: miollo; Armenian: ոսկրածուծ; Aromanian: mãduã; Belarusian: касцявы мозг; Berber Tashelhit: adif; Bulgarian: костен мозък; Catalan: medul·la, moll; Chinese Mandarin: 髓, 骨髓; Czech: kostní dřeň, morek; Danish: marv; Dutch: merg; Esperanto: medolo, ostocerbo; Estonian: üdi, luuüdi, kondiüdi; Faroese: mergur; Finnish: luuydin; French: moelle, moelle osseuse; Friulian: medole; Galician: miolo, sámago, cana, cana dos ósos, medula; Georgian: ტვინი, ძვლის ტვინი; German: Mark, Knochenmark; Greek: μεδούλι; Ancient Greek: μυελός; Hindi: मज्जा, गूदा; Hungarian: velő, csontvelő; Indonesian: Sum sum tulang; Interlingua: medulla; Irish: smior; Italian: midollo; Japanese: 骨髄; Korean: 골수; Latin: medulla; Macedonian: коскена срж; Maltese: mudullun; Maori: mongamonga, waimongamonga; Middle English: marow; Mongolian: чөмөг; Northern Sami: ađa; Norwegian Bokmål: marg; Nynorsk: merg; Old English: mearg; Ossetian: магъз; Plautdietsch: Moakj; Polish: szpik, szpik kostny; Portuguese: medula, tutano, miolo; Romanian: măduvă; Russian: костный мозг; Sanskrit: मज्जन्, हड्डज; Scots: marrae; Serbo-Croatian Cyrillic: ср̑ж, мо̏ждина, коштана ср̑ж; Roman: sȓž, mȍždina, koštana sȓž; Sicilian: miduḍḍuni; Skolt Sami: õõđ; Slovak: kostná dreň, špik; Slovene: mozeg; Spanish: médula, tuétano, meollo; Swedish: märg; Tagalog: utik; Thai: ไขกระดูก, ไขข้อ; Tocharian B: mrestīwe; Turkish: ilik; Ukrainian: кістковий мозок; Venetian: megòla, mioła, miola, meoła, meola; Vietnamese: tủy xương; Volapük: pif; Welsh: mêr; Yiddish: מאַרך‎; Zazaki: ilıg