δύσμορος
ἀσκέειν, περὶ τὰ νουσήματα, δύο, ὠφελέειν, ἢ μὴ βλάπτειν → strive, with regard to diseases, for two things — to do good, or to do no harm | as to diseases, make a habit of two things — to help, or at least, to do no harm
English (LSJ)
ον,
A ill-fated, Il.22.60, etc.; δυσμόρου γε δύσμορα (sc. σκῆπτρα) S. OC1109, cf. Men.Sam.40, Lyc.897, Opp.C.3.217: in Prose, Antipho 3.2.11. Adv. -ρως with ill fortune, prob. in A.Th.837 (lyr., cod. M -φόρως).
German (Pape)
[Seite 684] von unglücklichem Schicksal, unglücklich. Homer achtmal, stets im singular., stets als Versanfang: Odyss. 1, 49. 7, 270. 16, 139. 20, 194. 24, 290. 311 Iliad. 22, 60. 481. An letzterer Stelle mit αἰνόμορος zusammengestellt, ὅ μ' ἔτρεφε τυτθὸν ἐοῦσαν, δύσμορος αἰνόμορον, vgl. Scholl. Didym. Mit δύστηνος verbunden Iliad. 22, 60 πρὸς δ' ἐμὲ τὸν δύστηνον ἔτι φρονέοντ' ἐλέησον, δύσμορον, ὅν ῥα πατὴρ Κρονίδης ἐπὶ γήραος οὐδῷ αἴσῃ ἐν ἀργαλέῃ φθίσει, und Odyss. 24, 290 ὅτε ξεί. νισσας ἐκεῖνον σὸν ξεῖνον δύστηνον, ἐμὸν παῖδ', εἴ ποτ' ἔην γε, δύσμορον. Vgl. αἰνόμορος, ἄμμορος, δυσάμμορος, ἔμμορος, ἰσόμορος, κάμμορος, περικάμμορος, ὠκύμορος und ὑπέρμορον. – Soph. sehr oft, wie Eur. u. sp. D. – Adv., Aesch. Spt. 819.
Greek (Liddell-Scott)
δύσμορος: -ον, = δύσμοιρος, κακὴν μοῖραν ἔχων, ἀτυχής, Ἰλ. Χ. 60, κτλ., συχνὸν παρὰ Σοφ.· δυσμόρου γε δύσμορα (ἐνν. σκῆπτρα) Ο. Κ. 1109· πρβλ. δύσμοιρος· ὡσαύτως παρὰ πεζοῖς, Ἀντιφῶν 122. 19. ― Ἐπίρρ. -ρως, μὲ κακὴν τύχην, δυστυχῶς, Αἰσχύλ. Θήβ. 837 (Cod. M. δυσφόρως).
