ἀνακάμπτω

From LSJ
Revision as of 10:42, 5 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (6_2)

τό γε μὴν ἀόργητον ἀνδρός ἐστι σοφοῦ → and to be able also to subdue anger is the part of a wise man

Source
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ἀνακάμπτω Medium diacritics: ἀνακάμπτω Low diacritics: ανακάμπτω Capitals: ΑΝΑΚΑΜΠΤΩ
Transliteration A: anakámptō Transliteration B: anakamptō Transliteration C: anakampto Beta Code: a)naka/mptw

English (LSJ)

   A bend convexly, Arist.Mete.385b33 (Pass.); bend back, τῷ δ' οὐ πάλιν θυμὸς ἀνεκάμπτετ' B.16.82.    II make to return, Antiph.12.    2 mostly intr., bend back, return, ταύτῃ λῆγον ἀ. ἐς τὰ εἴρηται τὸ ὄρος Hdt.2.8; ἡ περιφορὰ ἐπ' ἀρχὴν ἀ. Arist.de An.407a30, cf. Pl.Phd.72b; πάλιν ἀ. Arist.GC337a6, Men.Sam.341, etc.    b walk up and down, Str.3.4.16, Plu.2.796d, D.L.2.139.    c in Logic, of the terms of a proposition, to be converted, Arist.APo.72b36, de An.407a28.    d ἀνακάμπτων, name of a throw of the dice, Eub.57.

German (Pape)

[Seite 191] zurück-, umbiegen, ἀνακάμψει Antiphan. bei B. A. 81, durch ὑποστρέψαι ποιήσει er Kl.; gew. intrans., Her. ὄρος 2, 8; auf der Rennbahn, um das Ziel herum biegen u. zurückfahren, dah. zurückkehren, wie intrans. gebraucht, πάλιν ἐπὶ τὸ ἕτερον, Plat. Phaed. 72 b; Sp. πρός τινα, Matth. 2, 12; auf-u. abgehen, Diog. L. 5, 2.

Greek (Liddell-Scott)

ἀνακάμπτω: κλίνω πρὸς τὰ ὀπίσω, Ἀριστ. Μετεωρ. 4. 9, 6· κατὰ παθ. φων. ΙΙ. κάμνω τινὰ νὰ ἐπανακάμψῃ, ἐπανέλθῃ, «ἀνακάμψει: ἀντὶ τοῦ ὑποστρέψαι ποιήσει» (Ἀντιαττικ. σ. 81. 10) Ἀντιφάν. ἐν «’Αδελφαῖς» 1. 2) ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἀμετάβ., κλίνω πρὸς τὰ ὀπίσω, ὑποστρέφω, ἐπανέρχομαι, ταύτῃ μὲν λῆγον ἀνακ. ἐς τὰ εἴρηται τὸ οὖρος Ἡρόδ. 2. 8· ἡ περιφορὰ ἐπ’ ἀρχὴν ἀνακ. Ἀριστ. περὶ Ψυχ. 1. 3, 20 καὶ ἀλλ., πρβλ. Πλάτ. Φαίδων 72Β· πάλιν ἀνακ. Ἀριστ. Π. Γενέσ. κ. Φθορ. 2. 10, 12, κτλ. β) περιπατῶ ἄνω καὶ κάτω, Διογ. Λ. 2. 127, πρβλ. Πλούτ. 2. 796D. γ) ἐν τῇ λογικῇ ἐπὶ τῶν ὅρων προτάσεώς τινος, ἀντιστρέφω, Ἀριστ. Ἀναλυτ. Ὕστ. 1. 3, 4, περὶ Ψυχ. ἔνθ’ ἀνωτ. δ) ἀνακάμπτων ἦτο τὸ ὄνομα μιᾶς τινος τῶν κύβων πτώσεως, Εὔβουλ. ἐν «Κυβευταῖς» 2.