προσκαθέζομαι
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
fut.
A -εδοῦμαι D.1.18, -εσθήσομαι f.l. in Aeschin.3.167: aor. προσκαθεζόμην:—sit down before a town, besiege it, πόλιν Th.1.26; πόλει Plb.8.7.6, cf.3.98.7: abs., Th.1.134; πολιορκία π. ib.11, cf.61, X. HG1.5.21, etc. 2 watch carefully, τοῖς πράγμασιν D. l.c.
German (Pape)
[Seite 767] bei sp. Schriftstellern des gemeinen Dialekts mit dem aor. pass. προσκαθεσθῆναι, att. nur aor. προσεκαθεζόμην (s. καθέζομαι), u. fut. προσκαθεδοῦμαι, – dabei sitzen, sich dabei niederlassen; bes. vor einer Stadt lagern, προσκαθεζόμενοι καὶ αὐτοὶ τὴν Πύδναν ἐπολιόρκησαν Thuc. 1, 61, u. öfter; auch πολιορκίᾳ, 1, 11; τὴν πόλιν, 1, 26; Xen. Hell. 1, 8, 21; übtr., sich mit Etwas angelegentlich beschäftigen, τοῖς πράγμασι προσκαθεδεῖται καὶ προσεδρεύσει, Dem. 1, 18; Folgde; τῇ πόλει, die Stadt belagern, Pol. 3, 98, 7, u. öfter, u. a. Sp.
Greek (Liddell-Scott)
προσκαθέζομαι: μέλλ. -εδοῦμαι· παρατατ. μετὰ σημασ. ἀορ. προσκαθεζόμην, παρὰ μεταγεν. μετὰ παθητ. ἀορ. προσκαθεσθῆναι, Λοβέκ. εἰς Φρύνιχ. 269, ἴδε καὶ σημ. W. Gunion Rusherford ἐν Νέῳ Φρυνίχῳ σ. 336. ― Ἀποθ. Κάθημαι ἐνώπιον πόλεως, πολιορκῶ, Λατ. obsidere, πόλιν Θουκ. 1. 26· πόλει Πολύβ. 3. 98, 7., 8. 9, 6· ἀπολ., Θουκ. 1. 134· πολιορκίᾳ πρ. ὁ αὐτ. 1. 11, 61, Ξεν., κλπ. 2) κάθημαι πλησίον, παραφυλάττω, τοῖς πράγμασιν Δημ. 14. 15.
