ἄρμενος
ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → for he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
German (Pape)
[Seite 355] (ἄρω), angefügt, anpassend, passend, tauglich, geschickt, günstig. – Hom. dreimal: Od. 5, 234 πέλεκυν, ἄρμενον ἐν παλάμῃσιν; Iliad. 18, 600 τροχὸν ἄρμενον ἐν παλάμῃσιν; Od. 5, 254 ἐν δ' ἱστὸν ποίει καὶ ἐπίκριον ἄρμενον αὐτῷ; – ἡμέρα κούρῃσι γενέσθαι ἄρμενος, ein für die Geburt von Mädchen günstiger Tag, Hes. O. 785; ἄρμενα πράξας Pind. Ol. 8, 73; ἐν ἀρμένοισι θυμὸν αὔξων N. 3, 56; πῶς ταῦτ' ἄρμενα Theocr. 29, 9.
French (Bailly abrégé)
η, ον :
v. ἀραρίσκω.
English (Autenrieth)
see ἀραρίσκω.
English (Slater)
ἄρμενος (med. aor. part., ἀραρίσκω q. v.)
1 fitting, proper
a c. dat. ]Ἀπόλλωνί τε καὶ[ ]ἄρμενον (sc. ὄχημα παιηόνων) fr. 140b. 11.
b pro subs., things fitting, what is appropriate Ἀίδα τοι λάθεται ἄρμενα πράξαις ἀνήρ (εὐτυχήσας Σ.) (O. 8.73) γόνον τέ οἱ φέρτατον ἀτίταλλεν ἐν ἀρμένοισι πᾶσι θυμὸν αὔξων (Mingarelli: πάντα codd.) (N. 3.58)
