συμπαθής
γλῶσσα μὲν ἀνόστεος, ὀστέα δὲ θλάττει → angry words are bullets, many words hurt more than swords, one can kill with a word, one can kill with words, pen is mightier than the sword, the pen is mightier than the sword, tongue is not steel, tongue is sharper than any sword, tongue wounds more than a lance, word can hurt, word can kill, words are bullets, words are the greatest weapon, words are the new weapons, words are weapons, words can hurt, words can hurt more than swords, words can kill, words cut deeper than a knife, words cut deeper than any sword
English (LSJ)
ές,
A affected by like feelings, sympathetic, οὐδεὶς ὁμαίμου -έστερος φίλος Pl.Com.192; σ. ἐστιν ὁ ἀκροατὴς τῷ ᾄδοντι Arist.Pr.921a36, cf. Pol.1340a13; πρὸς τὰ γεννηθέντα συμπαθέστεραι μᾶλλον αἱ μητέρες γίνονται [τῶν τιτθῶν] Sor.1.87, cf. 88. 2 exerting mutual influence, interacting, ἡ ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα συμπαθῆ Arist.Phgn.808b19, cf. Epicur.Ep.1p.20U.; νεῦρα ἀλλήλοις σ. AP11.352 (Agath.); sensitive to influence, τὸ ἐν τῇ καρδίᾳ θερμόν . . -έστατον Arist.PA653b6, cf. Thphr.CP1.7.4; of the members of an organism, Hp.Alim.23, Plot.4.5.8; ὁ κόσμος σύμπνους καὶ σ. αὐτὸς αὑτῷ Chrysipp.Stoic.2.264; exciting sympathy, χερῶν σ. ὑπτιασμός Phld.Rh.1.52 S., cf. D.H.2.45: Sup., PHerc.176p.39V. 3 of planets, in concord, Vett.Val.37.14; defined by Serapio in Cat.Cod.Astr.8(4).226. II Adv. -θῶς sympathetically, Phld. Lib.p.37 O., Cic.Att.12.44.1; τῇ σελήνῃ Str.3.5.8; σ. ἔχειν πρός τινα J.AJ7.10.5; -έστερον ἐρᾶσθαι Arist.Mir.846b9, cf. Plu.2.3c; -έστατα IG12(2).58b33 (Mytil., 1 B.C.).
German (Pape)
[Seite 983] ές, mitleidend, mitempfindend, gleiche Stimmung od Leidenschaft habend; Arist. physiogn. 4; συμπαθέστερος, Plat. com. fr. inc. 19; συμπαθέστατος, Arist. partt. an. 2, 7, mitleidig, συμπαθεῖς ποιεῖν τοὺς ἀναγιγνώσκοντας τοῖς λεγομένοις, Pol. 2, 56, 7, vgl. 10, 14, 10.
Greek (Liddell-Scott)
συμπᾰθής: -ές, ὁ ὑπὸ ὁμοίων αἰσθημάτων κατεχόμενος, συμπαθῶν πρός τινα, συμπαθητικός, οὐδεὶς ὁμαίμου συμπαθέστερος φίλος Πλάτ. Κωμ. ἐν Ἀδήλ. 19· νεῦρα ἀλλήλοις σ. Ἀνθ. Π. 11. 352· σ. ἐστι ὁ ἀκροατὴς τῷ ᾄδοντι Ἀριστ. Προβλ. 19. 40, πρβλ. Πολ. 8. 5, 13· ἡ ψυχή τε καὶ τὸ σῶμα συμπαθῆ ὁ αὐτ. ἐν Φυσιογν. 4, 2· ἀπολ., συμπαθέστατον ὁ αὐτ. π. Ζ. Μορ. 2. 7, 19. 2) ὁ διεγείρων συμπάθειαν, Διον. Ἁλ. 2. 45. ΙΙ. Ἐπίρρ. -θῶς, ἐν συμπαθείᾳ, τῇ σελήνῃ Στράβ. 173· σ. ἔχειν πρός τινα Ἰωσήπ. Ἰουδ. Ἀρχ. 7. 10, 5· συμπαθέστερον ἐρᾶσθαι Ἀριστ. περὶ Θαυμασ. 163, πρβλ. Πλούτ. 2. 3C· συμπαθέστατα Συλλ. Ἐπιγρ. (προσθῆκαι) 2167d.
French (Bailly abrégé)
ής, ές :
I. 1 qui prend sa part de la souffrance d’autrui, qui éprouve de la compassion, de la sympathie;
2 p. ext. qui éprouve les mêmes sentiments que, τινι;
II. qui excite la compassion, la sympathie.
Étymologie: σύν, πάθος.
English (Strong)
from συμπάσχω; having a fellow-feeling ("sympathetic"), i.e. (by implication) mutually commiserative: having compassion one of another.
English (Thayer)
συμπαθες (σύν and πάσχω), suffering or feeling the like with another, sympathetic: Aristotle, Theophrastus, others.)
